Odkrycia dokonano przypadkowo podczas prac przygotowujących podziemia do zwiedzania dla turystów. Robotnicy odczyszczający kamienne sklepienie w podziemnym przejściu natrafili na tarczę herbową wyrytą na ścianie i napisy pozostawione przez jakiegoś średniowiecznego wędrowca. Po zawiadomieniu odpowiednich służb, gdy archeolodzy przystąpili do pracy, okazało się, że w pobliżu pierwszego znaleziska przebiega „główna" brukowana uliczka, a wzdłuż niej ciągną się sklepiki sprzedające głównie gliniane figurki i flakoniki ze święconą wodą. Takie pamiątki cieszyły się wielkim wzięciem wśród pielgrzymów.
Wszystkie te sklepiki były otwarte po raz ostatni w 1291 roku. Akka była ostatnią twierdzą krzyżowców w Ziemi Świętej. 6 kwietnia muzułmańska armia Mameluków pod dowództwem sułtana al Aszraf Chalila rozpoczęła oblężenie miasta; krwawe walki zakończyły się 18 maja odbiciem jej z rąk chrześcijan i zniszczeniem, z Akki pozostały ruiny.
W połowie XVIII wieku beduiński szejk z Tyberiady Dhaher al Omar opanował i ufortyfikował Akkę. Przeżyła ona wówczas ożywienie gospodarcze związane głównie z eksportem bawełny uprawianej w Galilei. Właśnie w tym okresie rozwoju, gdy powstawały nowe budynki, stary fragment średniowiecznego miasta krzyżowców, który uniknął zburzenia w XIII wieku, przysypano gruzami, ale go nie zniszczono.
– To odkrycie przypomina Pompeje, znaleźliśmy miasto kompletne. Jest to jedno z najbardziej fascynujących stanowisk archeologicznych w skali świata – uważa dr Eliezer Stern z Israel Antiquities Authority, izraelski badacz kierujący wykopaliskami.
Historia Akki jest oczywiście o wiele starsza. Początki tego portu leżącego na niskim cyplu przy północnym krańcu Zatoki Hajfy nad Morzem Śródziemnym w zachodniej Galilei sięgają III tysiąclecia p.n.e. W 2001 roku Akka została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
