Ci mali, leśni ludzie trudnią się myślistwem i zbieractwem, z reguły prowadzą koczowniczy tryb życia. Ich wzrost waha się od 140 do 150 cm. Zamieszkują różne regiony wśród mozaiki plemion w Afryce równikowej. Ich populacja liczy około 100 tys. osób. Pochodzenie Pigmejów pozostawało dotychczas niewyjaśnione. Wskazówki w tym względzie nie mogli dostarczyć lingwiści, ponieważ Pigmeje nie posługują się wspólnym językiem. Nie mają w swojej tradycji mitu o przodku. Członkowie jednej grupy nie wiedzą o istnieniu innych, nie mają świadomości wspólnej historii.
Powiązania pomiędzy aktualnymi populacjami Pigmejów badało osiem francuskich placówek naukowych. Wyniki ich prac publikuje czasopismo Current Biology. badacze ułożyli historyczny model pokrewieństwa pomiądzy 604 Pigmejami z Kamerunu, Gabonu i Kongo (szczepy Baka, Koya, Bongo, Bezan, Kola). W przypadku tych osób wzięto pod uwagę 20 markerów genetycznych.
- Dzięki programowi informatycznemu opracowanemu przez zespół dra Arnaud Estoup z INRA (Institut National de la Recherche Agronomique) w Montpellier, mogliśmy sprawdzić miliony możliwości przebiegu dziejów tych szczepów i ich członków - powiedział Paul Verdu z paryskiego Muzeum Człowieka.
Scenariusz najbardziej przystający do aktualnej sytuacji genetycznej wskazuje, że wspólny przodek Pigmejów żył 54 tysiące lat temu. Ich podział na odrębne szczepy rozpoczął się przed około 2800 lat. Zbiegło się to w czasie ze zmianą sposobu gospodarowania w Afryce, ludy Bantu zaczęły trudnić się rolnictwem na wielkich obszarach Afryki subsaharyjskiej. Zakłóciło to ekosystem, w którym żyli Pigmeje, jednolity lud został „poszatkowany", odrębne grupy zaczęły żyć tam, gdzie istniały do tego warunki, obszary leśne. W rezultacie, straciły kontakt ze sobą, zostały zepchnięte na margines afrykańskiego życia.
