Wyniki najnowszej analizy ukazały się we wrześniu w „Annals of the New York Academy of Sciences”. Publikację przygotował zespół naukowców z Uniwersytetu Alcalá w Hiszpanii.
Badanie śladów zębów prehistorycznego drapieżnika. Metodologia badania
Hiszpańscy badacze poddali nowej analizie szczątki dwóch skamieniałości Homo habilis, pochodzące sprzed prawie 2 milionów lat. Skamieniałości, którym przypisano nazwy „OH 7” i „OH 65”, pochodzą z wąwozu Olduvai w Tanzanii. Do analizy szczątków wykorzystano trzy odrębne modele głębokiego uczenia AI: ResNet-50, DenseNet-201 i VGG-19. Każdy z modeli został wytrenowany na bazie 1496 zdjęć, zawierających ślady zębów pięciu gatunków mięsożerców (wilki, lwy, krokodyle, hieny i lamparty). Następnie sprawdzono, jak modele ocenią pochodzenie śladów zębów, znajdujących się na dwóch odrębnych szczątkach Homo habilis.
Czytaj więcej
Naukowcy ponownie badający czaszkę liczącą około miliona lat doszli do zaskakujących wniosków. Ok...
Po analizie obiektu OH 7 wszystkie trzy modele przypisały (niezależnie) ślady starożytnych ugryzień lampartowi, oceniając prawdopodobieństwo dopasowania na poziomie powyżej 95 proc. Analiza drugiego obiektu przyniosła mniej spójne, ale równie ciekawe wyniki. Dwa z trzech modeli AI oceniły, że ślady zębów na szczątkach OH 65 należą do lamparta, trzeci model wskazał podobieństwo do uzębienia wilka.
Autorzy badania podkreślają, że użyte modele pozwoliły wyłapać subtelne wzorce, trudne do rozpoznania tradycyjnymi metodami analitycznymi. „AI otworzyła nowe drzwi do zrozumienia” – podsumowuje antropolog Manuel Domínguez-Rodrigo, który kierował zespołem badawczym.
