Reklama

Przełomowe badania DNA zaprzeczają popularnej teorii. Chodzi o ewolucję Homo sapiens

Grupa ludzi w południowej Afryce przez setki tysięcy lat żyła w częściowej izolacji - pokazują największe jak dotąd badania starożytnego afrykańskiego DNA. Dowodzą one, że ta część kontynentu mogła odegrać kluczową rolę w ewolucji Homo sapiens.

Publikacja: 06.12.2025 07:47

Najnowsze badania dowodzą, że południowa Afryka mogła odegrać kluczową rolę w ewolucji Homo sapiens

Najnowsze badania dowodzą, że południowa Afryka mogła odegrać kluczową rolę w ewolucji Homo sapiens / zdjęcie ilustracyjne

Foto: Microgen / Adobe Stock

Z tego artykułu dowiesz się:

  • Jakie znaczenie miała południowa Afryka w ewolucji Homo sapiens?
  • Na czym polegały największe dotychczasowe badania starożytnego afrykańskiego DNA?
  • Jakie genetyczne zmiany u starożytnych mieszkańców południowej Afryki badano?
  • Czym różnią się nowe badania od wcześniejszych teorii o pochodzeniu Homo sapiens?

Badanie, którego wyniki opublikowano 3 grudnia w czasopiśmie naukowym „Nature”, przeprowadzili genetycy populacyjni z Uniwersytetu w Uppsali w Szwecji oraz archeolog kognitywny z Uniwersytetu w Johannesburgu w RPA. Zespołem kierował Mattias Jakobsson, profesor genetyki na Uniwersytecie w Uppsali.

Południowa Afryka mogła odegrać znaczącą rolę w ewolucji Homo sapiens

Nowe badania wykazały, że ważne – a jednocześnie nierozpoznane wcześniej – zmiany genetyczne wspólne dla wszystkich starożytnych i współczesnych Homo sapiens, rozprzestrzeniły się w Afryce ponad 300 000 lat temu. Następnie ewolucja człowieka uległa regionalnym zmianom. Starożytni mieszkańcy południowej Afryki rozwinęli imponujący zestaw zmian genetycznych, w dużej mierze niezależnie od ludzi zamieszkujących inne części kontynentu. Proces ten trwał do ostatnich kilku tysiącleci.

Dowody na długotrwałą izolację prehistorycznej populacji południowej Afryki mogą świadczyć o dużym znaczeniu tego regionu w ewolucji Homo sapiens.

Nowe badania zaprzeczają jednocześnie jednej z popularnych teorii na temat miejsca pochodzenia naszego gatunku, według której Homo sapiens wyewoluował we wschodniej Afryce i rozprzestrzenił się na południe dopiero około 50 000 lat temu. Różnią się także od wyników wcześniejszych badań lingwistycznych, archeologicznych i niektórych wcześniejszych badań genetycznych. Tamte badania dowodziły, że współcześni mieszkańcy południowej Afryki z plemion Khoe i San są potomkami niegdyś szeroko rozprzestrzenionej populacji, zamieszkującej większą część południowej, wschodniej i północno-wschodniej Afryki.

Reklama
Reklama

Czytaj więcej

Sztuczna inteligencja pomogła znaleźć ślady życia w skałach sprzed 3,3 miliarda lat

Największe badania starożytnego afrykańskiego DNA: Na czym polegały?

Naukowcy w najnowszych badaniach przeanalizowali DNA z kości i zębów 28 osób, które żyły na terenie dzisiejszej Republiki Południowej Afryki i sąsiednich krajów między 10 200 a 150 lat temu. Następnie porównali je z DNA:

  • trzech innych starożytnych mieszkańców Afryki żyjących w innych częściach kontynentu 7900 lat temu;
  • czterech starożytnych Europejczyków, żyjących od 44 400 do 7000 lat temu;
  • trzech neandertalczyków,
  • jednego denisowianina,;
  • 12 współczesnych łowców-zbieraczy z plemienia San – rdzennych mieszkańców południowej Afryki;;
  • 208 współczesnych ludzi z innych części świata.

Mieszkańcy południowej Afryki długi czas żyli w izolacji? Naukowcy znaleźli dowody

Porównanie DNA wykazało, że wiele starożytnych wariantów genów obecnych u mieszkańców południowej Afryki nie występuje w DNA starożytnych Homo sapiens w innych częściach Afryki ani u współczesnych ludzi, w tym u południowoafrykańskiego ludu San. To natomiast – zdaniem naukowców – oznacza, że mieszkańcy południowej Afryki przez bardzo długi czas żyli w izolacji.

Wśród wspomnianych wariantów genów są trzy charakterystyczne jedynie dla starożytnych mieszkańców południowej Afryki. Są one związane z ochroną przed promieniowaniem ultrafioletowym, chorobami skóry i pigmentacją skóry. Według naukowców przyczyny takiego stanu mogły być związane z warunkami życia w tej części kontynentu – suchymi, trawiastymi terenami z niewielką ochroną przed światłem słonecznym.

Reklama
Reklama

– Wydaje się, że ta grupa była genetycznie odrębna od co najmniej 200 000 lat. Dopiero stosunkowo niedawno, około 1400 lat temu, zauważyliśmy wyraźne ślady przepływu genów do tej grupy, kiedy DNA osobników z Afryki Wschodniej i Zachodniej zaczęło być widoczne u osobników z Afryki Południowej – przyznał Mattias Jakobsson cytowany w komunikacie Uniwersytetu w Uppsali.

Naukowcy znaleźli u starożytnych południowoafrykańskich społeczności 490 wariantów genetycznych charakterystycznych także dla współczesnego człowieka. Wśród nich przeważały geny związane z układem odpornościowym i funkcją nerek

Czytaj więcej

„Niesamowity poziom wyrafinowania”. Nowe odkrycie zmienia pogląd na historię ludzkości

– Kiedy badamy wszystkie ludzkie odmiany genetyczne i szukamy zmian ewolucyjnych w linii Homo sapiens, ku naszemu zaskoczeniu odkrywamy, że jedną z najbardziej dramatycznych zmian jest adaptacja funkcji nerek. Adaptacja ta może być związana z charakterystycznym dla człowieka systemem zatrzymywania wody i chłodzenia ciała, który zapewnia nam wyjątkową wytrzymałość – wyjaśnił Jakobsson, którego cytuje komunikat Uniwersytetu w Johannesburgu.

Naukowcy odkryli ponadto, że ponad 40 proc. wariantów genetycznych charakterystycznych dla Homo sapiens, znalezionych u osobników z południowej Afryki, jest również związanych z neuronami odpowiedzialnymi za rozwój mózgu i cechy poznawcze, a więc sposób, w jaki dzisiaj ludzki mózg przetwarza informacje.

Badania genomów z południowej Afryki: Naukowcy dokonali zaskakującego odkrycia dotyczącego narzędzi

Naukowcy prowadzący badania dokonali jeszcze jednego interesującego odkrycia. Duża część analizowanych szczątków mieszkańców południowej Afryki znaleziona została w schronisku Matjes River Rock Shelter, ochronnej formacji skalnej na południowym wybrzeżu Afryki.

Reklama
Reklama

Znajduje się tam pięć wyraźnie wyodrębnionych warstw archeologicznych, reprezentujących różne okresy kulturowo-historyczne, od około 10 000 do około 1500 lat temu. W wyniku analizy archeologicznej stwierdzono, że narzędzia znajdujące się w poszczególnych warstwach zmieniały się – każdy okres miał swoją własną technikę wytwarzania narzędzi.

– Mimo to przez cały ten czas ludzie są praktycznie identyczni genetycznie. Nie ma dowodów na migrację lub wymianę populacji. Różni się to od sytuacji np. w Europie, gdzie zmiany kulturowe często zbiegają się z napływem nowych ludzi – powiedział Jakobsson cytowany w komunikacie Uniwersytetu w Uppsali.

Nauka
Po co robotnice zabijają własne poczwarki? Niezwykłe zachowanie mrówek
Nauka
Ostatnia superpełnia w tym roku już niedługo. Kiedy obserwować Zimny Księżyc?
Materiał Partnera
Radio na laser i opary rubidu. Kwantowy wynalazek fizyków z UW
Nauka
Co łączy golden retrievera i człowieka? Zaskakujące wyniki najnowszych badań
Materiał Promocyjny
Startupy poszukiwane — dołącz do Platform startowych w Polsce Wschodniej i zyskaj nowe możliwości!
Nauka
Genetyczne podłoże ADHD? Naukowcy przyjrzeli się trzem mutacjom. Wyniki badania
Materiał Promocyjny
Jak rozwiązać problem rosnącej góry ubrań
Reklama
Reklama
REKLAMA: automatycznie wyświetlimy artykuł za 15 sekund.
Reklama
Reklama