Także o ważności testamentu i jego formie decyduje prawo ojczyste osoby, która przekazuje swą ostatnią wolę.
Tak wynika z art. 34 i 35 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=4611E3BCF355B910B77A35D086F195F2?id=71612]ustawy z 15 listopada 1965 r. – Prawo prywatne międzynarodowe (DzU nr 46, poz. 290 ze zm.)[/link].
Podobne reguły obowiązują w innych państwach europejskich, także na podstawie [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=101916]konwencji dotyczącej kolizji praw w zakresie rozporządzeń testamentowych, sporządzonej w Hadze 5 października 1961 r. (DzU z 1969 r. nr 34, poz. 285)[/link].
Dlatego jeśli dla spadkodawcy prawem ojczystym jest prawo polskie, a dla spadkobiercy – obce, to spadek będzie obejmowany na zasadach prawa polskiego. Z kolei gdy dla spadkodawcy ojczyste jest prawo obce, a dla spadkobiercy – polskie, dziedziczenie następuje według reguł ustalonych w prawie obcym.
To obce prawo decyduje o tym, czy spadek mu się należy i jaka jego część mu przypada. To również to prawo będzie decydowało w razie pominięcia w testamencie, czy należy mu się jakaś część schedy z mocy instytucji podobnej do naszego zachowku.
