Gołda Tencer z roku na rok rozszerza formułę i przestrzeń tej imprezy. W tym roku wychodząc już poza Warszawę imprezy odbywały się także w Biłgoraju, Leoncinie i Radzyminie.
Młotek u Nożyków
Najbardziej elitarnym miejscem Warszawy Singera pozostała synagoga Nożyków. Występ światowej sławy kantorów na inaugurację to zawsze najbardziej oblegana impreza. W tym roku uroczyste otwarcie uświetnili m.in kantorzy młodszego pokolenia obdarzeni lirycznym tenorem Moshe Fishel i Blazar Vinograd, a wśród wielkich gości synagogi znalazł się Zalmen Młotek, szef jedynego teatru Jidysz w USA, uczeń Leonarda Bernsteina i Zubina Mehty.
Warszawa Singera jak zwykle miała szczęście do gwiazd. Dużym zainteresowaniem cieszył się występ Anny Polony, która zaprezentowała fragmenty „Sklepów cynamonowych". W wykonaniu tej znakomitej aktorki związanej przez lata ze Starym Teatrem słowa Brunona Schulza nabrały szczególnej magii. Inny pokaz mistrzostwa najwyższej próby to występ Mai Morgenstern w spektaklu „Dziś wieczorem: Lola Blau". Rumuńska aktorka, której międzynarodową sławę przyniosła rola Marii z Nazaretu w „Pasji" Gibsona, wcieliła się w postać mieszkającej w Wiedniu żydowskiej artystki kabaretowej. Aneksja Austrii przez Hitlera zmusza ją do emigracji do USA. Jest tęsknota za ojczyzną, stąpanie po nowym, niepewnym gruncie, chwile depresji, ale też wielka wola walki. Morgenstern, stworzyła przejmujący obraz artystki, walczącej o prawo do godności.
Nagi Chomik i kurtyzany
„Lola Blau" to spektakl żydowskiego teatru z Bukaresztu, którego Maia Morgenstern jest szefową. Od pewnego czasu dzięki inicjatywie Gołdy Tencer obie sceny nawiązały współpracę. Pierwszym jej owocem jest „Bóg zemsty", wg Szaloma Asza, urodzonego, choć nieznanego w Polsce żydowskiego prozaika i eseisty. Sztuka zderzająca tradycję i współczesność, penetrująca tematy, które do dziś pozostają tabu, ukazuje też podwójną moralność człowieka. Materiał ciekawy, choć mam wrażenie, że rumuński reżyser Andrei Munteanu potraktował go nieco komiksowo. Nie wiem też, dlaczego w opowieści rozgrywającej się w domu publicznym rozebrany jest jedynie sutener, (brawurowa rola Piotra Chomika) a nie żadna z kurtyzan, które przez wiele minut prezentują pokaz bielizny osobistej. Naprawdę poruszającą postać stworzyła tu Gołda Tencer w roli narratorki, która otwiera i zamyka to przedstawienie.
Cztery oktawy talentu
