Non stop Marysia Sadowska

Nowy klub na imprezę promującą album wybrała świadomie. – Chciałam zagrać w miejscu nieznanym Warszawiakom – przyznaje.

Tak jak sam lokal, tak i muzyka serwowana przez Sadowską może być dla wielu zaskoczeniem. Artystka bowiem po raz pierwszy śpiewać będzie utwory stuprocentowo autorskie, uciekając od estetyki, z którą ją kojarzono.

[srodtytul]Bez odjazdów[/srodtytul]

Marysia Sadowska zawsze była wokalistką absolutną – lubiła decydować o aranżacji, kompozycji i produkcji swoich utworów. Nie bez przyczyny większość materiału nagrywała w domowym studiu. Z racji na nabyte w Łodzi filmowe wykształcenie nie musiała prosić o pomoc przy realizacji teledysków. Dziwić więc może fakt, że dopiero teraz zdecydowała się na wydanie płyty, na którą napisała wszystkie teksty.

Od premiery debiutanckiej „Marysi Sadowskiej” (2004 r.) najchętniej wyśpiewywała wersy cudze. Wówczas wynikało to z konceptu na łączenie wierszy Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej czy Juliana Tuwima z brzmieniami klubowymi i nowym jazzem.

Dwa lata później ukazał się album „Tribute To Komeda”, przy okazji którego zmierzyła się choćby z twórczością Agnieszki Osieckiej. Synteza jazzowej tradycji i tanecznej nowoczesności przyniosła sukces komercyjny – złotą płytę. Wraz z nim skończyło się pobłażliwe traktowanie artystki. Przestano wreszcie patrzeć na nią jako dziewczynkę z „Tęczowego Music-Boksu”. Tymczasem ona wcale nie poszła za ciosem. Od czasu nagrania hołdu dla Komedy zaprezentowała publiczności jedynie świąteczną „Gwiazdę dla każdego”. Autorskie piosenki czekały w szufladach.

– Przez ten czas pochłaniała mnie praca nad moim filmem „Non stop kolor” i muzyką do niego – zdradza artystka.

Obraz ten to część tryptyku „Demakijaż”, który ma być wnikliwym spojrzeniem zarówno na Warszawę, jak i scenę klubową. Na razie jeździ po festiwalach, na jesieni trafi do dystrybucji. Póki co mamy płytę „Spis treści”.

[srodtytul]Ze łzami w oczach[/srodtytul]

Album otwierają singlowe „Rewolucje”. Marysia daje w nich pełny wyraz swej miłości do reggae. – Ta muzyka zawsze była gdzieś obecna w moich utworach. „Tomaszów” miał dubowe akcenty, podobnie „Coda- Kołysanka dla Rosemary II” czy bliska Karaibom „Wigilijna Tęsknota” – mówi.

Krążek od reggae się zaczyna i na reggae – za sprawą nagranego wespół z Gutkiem utworu tytułowego – się kończy.