Jonathan Wright, znany również pod pseudonimem Johnny Only, nagrał swoją aranżację w 2011 roku, bazując na tradycyjnej amerykańskiej piosence folkowej. Pinkfong opublikował swoją wersję w 2015 r., a rok później klip „Baby Shark Dance”, który stał się wiralem. Kompozytor twierdził, że przysługuje mu prawo autorskie do interpretacji utworu, jednak zarówno sądy niższej instancji, jak i Sąd Najwyższy uznały, że jego wersja „nie zawierała istotnych zmian” względem oryginału, by mogła być traktowana jako odrębne dzieło.
Jak podkreślono w uzasadnieniu, wyrok potwierdza utrwaloną zasadę, że opracowania melodii ludowych wymagają znaczących modyfikacji, aby uzyskać ochronę prawną.
„Baby Shark”. Od dziecięcej piosenki do globalnego fenomenu
Wersja „Baby Shark” od Pinkfong zyskała niespotykaną popularność po publikacji na YouTube, notując rekordowe wyniki oglądalności i stając się zmorą rodziców małych dzieci. Klip „Baby Shark Dance” przekroczył 16 miliardów wyświetleń, a w 2020 r., w szczycie pandemii, stał się najczęściej oglądanym filmem w historii platformy. Piosenka trafiła nawet na listę Billboard Hot 100, gdzie dotarła do 32. miejsca.
Sukces utworu Pinkfong wykorzystał komercyjnie, przekształcając pięcioosobową „rodzinę rekinów” w znaną na całym świecie markę, wykorzystywaną m.in. przez seriale telewizyjne, produkcje Netfliksa, filmy czy aplikacje mobilne. Według sprawozdań finansowych, w pierwszej połowie 2025 r. firma zanotowała 45,1 mld wonów (ok. 32,6 mln dolarów) przychodu, w dużej mierze dzięki popularności „Baby Shark”.
