Kobieta w różnych odsłonach

Największy rozgłos przyniosła Agnieszce Wagner rola Ewy w „Ciemnej stronie Wenus”. Została wówczas okrzyknięta jedną z najseksowniejszych polskich aktorek. Potem była wyniosła i okrutna Poppea w „Quo vadis”. Ale dzięki występom w serialach, takich jak „Barwy szczęścia”, gdzie gra kobietę maltretowaną przez męża, posągowa piękność czasem schodzi z piedestału

Publikacja: 24.09.2009 19:02

Agnieszka Wagner w „Quo vadis”

Agnieszka Wagner w „Quo vadis”

Foto: materiały prasowe

Urodziła się 17 grudnia 1970 roku w Warszawie. Zanim zaczęła myśleć o zawodzie aktorki, jako dziecko spróbowała kariery estradowej. Kilka lat spędziła w słynnej Gawędzie – dziecięcym zespole wokalno-tanecznym. Nauczyła się śpiewać, tańczyć, oswoiła z publicznością. Ten okres wspomina z sentymentem, ale mówi też, że wszelkie sukcesy były okupione ciężką pracą: godzinami dodatkowych zajęć, treningów, dyscypliną i życiem na walizkach.

Po maturze, wciąż niepewna wyboru życiowej i zawodowej drogi, zdecydowała się pójść na studia ekonomiczne. Jednocześnie studiowała historię sztuki. W 1988 roku zadebiutowała w serialu kostiumowym „Crimen” według powieści Józefa Hena i zagrała w dramacie psychologicznym „Dotknięci” Wiesława Saniewskiego. Znajomość języków obcych otworzyła młodej aktorce drogę do występów w filmach zagranicznych. Wagner śmieje się, że miała też kilka okazji grania w językach, których nie zna, np. po węgiersku i macedońsku.

W 1992 roku wystąpiła u Andrzeja Wajdy w „Pierścionku z orłem w koronie” – opowieści o upadku powstania warszawskiego i późniejszych dylematach jego uczestników. Rok później była tytułową bohaterką w „Pożegnaniu z Marią” Filipa Zylbera – filmowej adaptacji opowiadań obozowych Tadeusza Borowskiego. Zachęcona pierwszymi sukcesami zdecydowała się postawić na aktorstwo i zdobyła dyplom Europejskiej Akademii Filmowej w Berlinie.

Pojawiła się m.in. w głośnej „Liście Schindlera” Stevena Spielberga, w odcinkach francuskiego serialu „Nowe przygody Arsena Lupin” i niemieckiego „Komisarz Rex”. Można ją było oglądać także w „Spisie cudzołożnic” Jerzego Stuhra, kostiumowych „Dziejach mistrza Twardowskiego” Krzysztofa Gradowskiego, komedii Marka Koterskiego „Nic śmiesznego” i „Szamance” Andrzeja Żuławskiego. W 1996 roku zagrała główną rolę w rosyjskim melodramacie „Unoszą mnie konie”.

Wiele komentarzy wzbudziła rola Ewy Rosner, młodej i pięknej mężatki, która przekonuje się na własnej skórze o niszczącej sile namiętności, w „Ciemnej stronie Wenus” (1997) Radosława Piwowarskiego. Sceny erotyczne bez wątpienia przysporzyły aktorce popularności. Poszła za ciosem i wystąpiła w rozbieranej sesji dla polskiej edycji „Playboya”.

Pod koniec lat 90. aktorka zaczęła pojawiać się w serialach, m.in. w „Tygrysach Europy” – jako subtelna polonistka, która zostaje nauczycielką rozpuszczonych dzieci w domu nowobogackich. Jerzy Kawalerowicz powierzył jej w 2001 roku rolę Poppei Sabiny – żony Nerona w ekranizacji „Quo vadis”. Trzy lata później Wagner otarła się o Hollywood: wystąpiła u boku gwiazdora kina akcji Stevena Seagala w thrillerze „Poza zasięgiem”. Akcja filmu rozgrywa się w Warszawie – grany przez Seagala były agent służb specjalnych wpada na trop handlarzy żywym towarem. Polska gwiazda wcieliła się w Kasię, panią detektyw, która prowadzi w tej sprawie własne śledztwo.

Agnieszka Wagner uważa, że jedno, czego aktorowi nie wolno, to... nie grać. Chętnie występuje także w produkcjach niezależnych, ostatnio w „Na boso” Piotra Matwiejczyka. Ostatnie lata upłynęły pod znakiem seriali: w „Fali zbrodni” zagrała policyjnego psychologa, w „Twarzą w twarz” – prawniczkę. Ciekawą postać stworzyła w serialu „Barwy szczęścia”: Iza Gordon jest ofiarą przemocy domowej. Mąż bije ją i upokarza, ona jednak waha się, czy odejść, bo wciąż kocha i czuje się uzależniona od swojego oprawcy.

– Zawód aktora jest formą ekspresji innych stron własnej osobowości. W życiu nie miałabym okazji doświadczyć wielu rzeczy, zarówno tych dobrych, jak i złych, których doświadczam w skórze moich bohaterek – mówi aktorka w jednym z wywiadów, prywatnie szczęśliwa żona i matka.

[i]Siedlisko

kino polska | 6.05 | SOBOTA | 8.00 | PONIEDZIAŁEK | 18.10 | WTOREK

Poza zasięgiem

Urodziła się 17 grudnia 1970 roku w Warszawie. Zanim zaczęła myśleć o zawodzie aktorki, jako dziecko spróbowała kariery estradowej. Kilka lat spędziła w słynnej Gawędzie – dziecięcym zespole wokalno-tanecznym. Nauczyła się śpiewać, tańczyć, oswoiła z publicznością. Ten okres wspomina z sentymentem, ale mówi też, że wszelkie sukcesy były okupione ciężką pracą: godzinami dodatkowych zajęć, treningów, dyscypliną i życiem na walizkach.

Po maturze, wciąż niepewna wyboru życiowej i zawodowej drogi, zdecydowała się pójść na studia ekonomiczne. Jednocześnie studiowała historię sztuki. W 1988 roku zadebiutowała w serialu kostiumowym „Crimen” według powieści Józefa Hena i zagrała w dramacie psychologicznym „Dotknięci” Wiesława Saniewskiego. Znajomość języków obcych otworzyła młodej aktorce drogę do występów w filmach zagranicznych. Wagner śmieje się, że miała też kilka okazji grania w językach, których nie zna, np. po węgiersku i macedońsku.

Kultura
Podcast „Komisja Kultury”: Muzeum otwarte - muzeum zamknięte, czyli trudne życie MSN
https://track.adform.net/adfserve/?bn=77855207;1x1inv=1;srctype=3;gdpr=${gdpr};gdpr_consent=${gdpr_consent_50};ord=[timestamp]
Kultura
Program kulturalny polskiej prezydencji w Radzie UE 2025
Kultura
Arcydzieła z muzeum w Kijowie po raz pierwszy w Polsce
Kultura
Podcast „Komisja Kultury”: Seriale roku, rok seriali
Materiał Promocyjny
Bank Pekao wchodzi w świat gamingu ze swoją planszą w Fortnite
Kultura
Laury dla laureatek Nobla