Kobieta w różnych odsłonach

Największy rozgłos przyniosła Agnieszce Wagner rola Ewy w „Ciemnej stronie Wenus”. Została wówczas okrzyknięta jedną z najseksowniejszych polskich aktorek. Potem była wyniosła i okrutna Poppea w „Quo vadis”. Ale dzięki występom w serialach, takich jak „Barwy szczęścia”, gdzie gra kobietę maltretowaną przez męża, posągowa piękność czasem schodzi z piedestału

Publikacja: 24.09.2009 19:02

Agnieszka Wagner w „Quo vadis”

Agnieszka Wagner w „Quo vadis”

Foto: materiały prasowe

Urodziła się 17 grudnia 1970 roku w Warszawie. Zanim zaczęła myśleć o zawodzie aktorki, jako dziecko spróbowała kariery estradowej. Kilka lat spędziła w słynnej Gawędzie – dziecięcym zespole wokalno-tanecznym. Nauczyła się śpiewać, tańczyć, oswoiła z publicznością. Ten okres wspomina z sentymentem, ale mówi też, że wszelkie sukcesy były okupione ciężką pracą: godzinami dodatkowych zajęć, treningów, dyscypliną i życiem na walizkach.

Po maturze, wciąż niepewna wyboru życiowej i zawodowej drogi, zdecydowała się pójść na studia ekonomiczne. Jednocześnie studiowała historię sztuki. W 1988 roku zadebiutowała w serialu kostiumowym „Crimen” według powieści Józefa Hena i zagrała w dramacie psychologicznym „Dotknięci” Wiesława Saniewskiego. Znajomość języków obcych otworzyła młodej aktorce drogę do występów w filmach zagranicznych. Wagner śmieje się, że miała też kilka okazji grania w językach, których nie zna, np. po węgiersku i macedońsku.

W 1992 roku wystąpiła u Andrzeja Wajdy w „Pierścionku z orłem w koronie” – opowieści o upadku powstania warszawskiego i późniejszych dylematach jego uczestników. Rok później była tytułową bohaterką w „Pożegnaniu z Marią” Filipa Zylbera – filmowej adaptacji opowiadań obozowych Tadeusza Borowskiego. Zachęcona pierwszymi sukcesami zdecydowała się postawić na aktorstwo i zdobyła dyplom Europejskiej Akademii Filmowej w Berlinie.

Pojawiła się m.in. w głośnej „Liście Schindlera” Stevena Spielberga, w odcinkach francuskiego serialu „Nowe przygody Arsena Lupin” i niemieckiego „Komisarz Rex”. Można ją było oglądać także w „Spisie cudzołożnic” Jerzego Stuhra, kostiumowych „Dziejach mistrza Twardowskiego” Krzysztofa Gradowskiego, komedii Marka Koterskiego „Nic śmiesznego” i „Szamance” Andrzeja Żuławskiego. W 1996 roku zagrała główną rolę w rosyjskim melodramacie „Unoszą mnie konie”.

Wiele komentarzy wzbudziła rola Ewy Rosner, młodej i pięknej mężatki, która przekonuje się na własnej skórze o niszczącej sile namiętności, w „Ciemnej stronie Wenus” (1997) Radosława Piwowarskiego. Sceny erotyczne bez wątpienia przysporzyły aktorce popularności. Poszła za ciosem i wystąpiła w rozbieranej sesji dla polskiej edycji „Playboya”.

Pod koniec lat 90. aktorka zaczęła pojawiać się w serialach, m.in. w „Tygrysach Europy” – jako subtelna polonistka, która zostaje nauczycielką rozpuszczonych dzieci w domu nowobogackich. Jerzy Kawalerowicz powierzył jej w 2001 roku rolę Poppei Sabiny – żony Nerona w ekranizacji „Quo vadis”. Trzy lata później Wagner otarła się o Hollywood: wystąpiła u boku gwiazdora kina akcji Stevena Seagala w thrillerze „Poza zasięgiem”. Akcja filmu rozgrywa się w Warszawie – grany przez Seagala były agent służb specjalnych wpada na trop handlarzy żywym towarem. Polska gwiazda wcieliła się w Kasię, panią detektyw, która prowadzi w tej sprawie własne śledztwo.

Agnieszka Wagner uważa, że jedno, czego aktorowi nie wolno, to... nie grać. Chętnie występuje także w produkcjach niezależnych, ostatnio w „Na boso” Piotra Matwiejczyka. Ostatnie lata upłynęły pod znakiem seriali: w „Fali zbrodni” zagrała policyjnego psychologa, w „Twarzą w twarz” – prawniczkę. Ciekawą postać stworzyła w serialu „Barwy szczęścia”: Iza Gordon jest ofiarą przemocy domowej. Mąż bije ją i upokarza, ona jednak waha się, czy odejść, bo wciąż kocha i czuje się uzależniona od swojego oprawcy.

– Zawód aktora jest formą ekspresji innych stron własnej osobowości. W życiu nie miałabym okazji doświadczyć wielu rzeczy, zarówno tych dobrych, jak i złych, których doświadczam w skórze moich bohaterek – mówi aktorka w jednym z wywiadów, prywatnie szczęśliwa żona i matka.

[i]Siedlisko

kino polska | 6.05 | SOBOTA | 8.00 | PONIEDZIAŁEK | 18.10 | WTOREK

Poza zasięgiem

Urodziła się 17 grudnia 1970 roku w Warszawie. Zanim zaczęła myśleć o zawodzie aktorki, jako dziecko spróbowała kariery estradowej. Kilka lat spędziła w słynnej Gawędzie – dziecięcym zespole wokalno-tanecznym. Nauczyła się śpiewać, tańczyć, oswoiła z publicznością. Ten okres wspomina z sentymentem, ale mówi też, że wszelkie sukcesy były okupione ciężką pracą: godzinami dodatkowych zajęć, treningów, dyscypliną i życiem na walizkach.

Po maturze, wciąż niepewna wyboru życiowej i zawodowej drogi, zdecydowała się pójść na studia ekonomiczne. Jednocześnie studiowała historię sztuki. W 1988 roku zadebiutowała w serialu kostiumowym „Crimen” według powieści Józefa Hena i zagrała w dramacie psychologicznym „Dotknięci” Wiesława Saniewskiego. Znajomość języków obcych otworzyła młodej aktorce drogę do występów w filmach zagranicznych. Wagner śmieje się, że miała też kilka okazji grania w językach, których nie zna, np. po węgiersku i macedońsku.

Kultura
Wystawa finalistów Young Design 2025 już otwarta
Kultura
Krakowska wystawa daje niepowtarzalną szansę poznania sztuki rumuńskiej
Kultura
Nie żyje Ewa Dałkowska. Aktorka miała 78 lat
Materiał Promocyjny
Firmy, które zmieniły polską branżę budowlaną. 35 lat VELUX Polska
Kultura
„Rytuał”, czyli tajemnica Karkonoszy. Rozmowa z Wojciechem Chmielarzem