Kardynał Nycz odebrał insygnia z rąk Benedykta XVI

– Nigdy w życiu nie pragnąłem władzy. I nie uważałem, że bycie biskupem, arcybiskupem czy kardynałem to jest kwestia władzy – powiedział kard. Kazimierz Nycz w sobotę po zakończeniu uroczystości w Bazylice św. Piotra, podczas której Benedykt XVI wręczył mu biret kardynalski. Dodał, że chciałby jak najlepiej służyć ludziom.

W konsystorzu w Bazylice św. Piotra uczestniczyło kilka tysięcy osób, w tym biskupi z Polski i pielgrzymi.

Metropolita Warszawy jest jednym z 24 nowych kardynałów, których mianował Benedykt XVI. W niedzielę papież wręczył nowym purpuratom pierścienie. Polaków prosił o wspieranie modlitwą nowego kardynała i wszystkich polskich biskupów.

Kard. Nycz jest 11. kardynałem Polakiem. Choć jest metropolitą Warszawy, to skończył seminarium w Krakowie i był tam kilkanaście lat biskupem pomocniczym. Jest więc siódmym kardynałem związanym z tym miastem – przez seminarium, miejsce pracy czy zamieszkania. Podobnie jak kardynałowie: Stanisław Dziwisz, Franciszek Macharski, Marian Jaworski, Andrzej Maria Deskur, Stanisław Ryłko i Stanisław Nagy.

[srodtytul]Ciągłość i stabilność[/srodtytul]

– Może to genius loci – zastanawia się Tomasz Wiścicki, publicysta związany z miesięcznikiem "Więź". – Miejsce szczególne, które tworzą osobowości, rozwijają się w tym środowisku i wpływają na inne.

Krakusi są bardziej sceptyczni. – To sprawa długowieczności – mówi jeden z księży, podkreślając, że większość kardynałów liczy dużo powyżej 80 lat.

Abp Tadeusz Pieronek, też od czasów seminarium związany z podwawelskim grodem, dodaje: – W XV stuleciu Kraków przeżywał złoty wiek świętych, teraz – złoty wiek kardynałów.

Najsłynniejszym polskim kardynałem z Krakowa był oczywiście Karol Wojtyła, który do śmierci z czcią i szacunkiem wspominał kard. Adama Sapiehę, księcia niezłomnego, jak go nazywał.

W czasie drugiej wojny światowej, gdy z Polski wyjechał prymas August Hlond, to kard. Sapieha, trwając na posterunku, był punktem odniesienia dla Polaków (nie tylko katolików) widzących w nim ciągłość nieistniejącego państwa.

– Kościół krakowski miał szczęście, bo przez wieki zachował ciągłość i stabilność. W ostatnich 200 latach wychodził obronną ręką ze wszystkich zawirowań dziejowych – mówi Wiścicki.

Pod zaborem katolickich Austro-Węgier Kościół krakowski mógł się swobodnie rozwijać w przeciwieństwie do pozostałych ziem polskich.

W zaborze rosyjskim kasowano zakony, a metropolita Warszawy Zygmunt Szczęsny Feliński został wygnany na Wschód. W zaborze pruskim w Kościół katolicki wymierzona była polityka Kulturkampfu, czego wyrazem było m.in. aresztowanie prymasa abp. Mieczysława Halki#-Ledóchowskiego.

Ale zdaniem ks. prof. Jacka Urbana, historyka, wykładowcy Uniwersytetu Jana Pawła II w Krakowie, Kościoły wielkopolski czy śląski były nie mniej silne niż krakowski.

– O tak dużej liczbie kardynałów związanych z Krakowem zdecydowało kilka czynników: klimat miasta, pontyfikat Jana Pawła II i cechy własne purpuratów – uważa.

[srodtytul]Nie tylko przyjaźń[/srodtytul]

– Nie sądzę, aby ten fenomen można tłumaczyć wyłącznie personalnymi powiązaniami – mówi Wiścicki, odpowiadając tym, którzy jako główny czynnik wymieniają pontyfikat Jana Pawła II.

Na siedmiu krakowskich kardynałów czterech istotnie mianował papież Polak. Z dwoma z nich odczuwał szczególny rodzaj więzi.

Gdy w 1967 roku musiał jechać do Rzymu odebrać kapelusz kardynalski, poprosił przyjaciela, filozofa, ks. prof. Mariana Jaworskiego, by zastąpił go podczas rekolekcji. Ks. Jaworski pojechał i w wypadku kolejowym stracił rękę.

Kiedy 16 października 1978 roku Wojtyła został papieżem, jego przyjaciel bp Andrzej Maria Deskur pracujący w kurii rzymskiej został sparaliżowany.

W 1985 roku Jan Paweł II mianował bp. Deskura kardynałem.

Natomiast ks. Jaworski został kardynałem in pectore w 1998 roku, a oficjalnie w 2001 r. Kard. Jaworski, lwowiak z urodzenia, na prośbę papieża od 1991 roku był łacińskim metropolitą Lwowa. Był najbliższym przyjacielem Jana Pawła II, właściwie domownikiem Pałacu Apostolskiego i jednym z tych, którzy byli przy umierającym papieżu. Od dwóch lat jest na emeryturze i znów mieszka w Krakowie.