Proponowane przez banki ugody opierają się na zaleceniach prezesa KNF1. Polegają na przeliczeniu kredytu indeksowanego lub denominowanego do waluty obcej (najczęściej CHF) na typowy kredyt złotowy, bez mechanizmu waloryzacji, oprocentowany stawką referencyjną WIBOR 3M powiększoną o marżę banku. Formułując propozycję ugodową, bank przelicza pozostałe do spłaty saldo zadłużenia wyrażone w walucie obcej na złote polskie.
Sam mechanizm przewalutowania kredytu w zasadzie nie podlega negocjacjom z bankiem. Najczęściej rozmowy dotyczą kursu, po którym saldo zadłużenia w walucie obcej zostanie przeliczone na złote polskie. Ewentualnie kredytobiorca może domagać się obniżenia marży banku.