Bogusław Chrabota: Kilka słów o wieszaniu w Sejmie

Konfederacja, milcząc w sprawie Grzegorza Brauna, popełni błąd większości ruchów radykalnych, które żerują na politycznych niszach.

Publikacja: 19.09.2021 12:11

Grzegorz Braun

Grzegorz Braun

Foto: PAP/Radek Pietruszka

„Będziesz pan wisiał!” – takimi słowami skierowanymi do ministra zdrowia Adama Niedzielskiego zapisał się na kartach awanturniczej historii polskiego parlamentaryzmu poseł Grzegorz Braun. Umysł niepokorny, wyrafinowany, niegdyś reżyser, scenarzysta i wykładowca akademicki. Złotousty erudyta – jak mówią o nim partyjni koledzy, ceniąc sobie jego obecność w szeregach Konfederacji.

Jeśli w istocie Braun jest człowiekiem rozumnym i inteligentnym (nie znam go osobiście, więc nie mogę tego jednoznacznie potwierdzić, a inteligentnych durniów jest na świecie niemało), to zapewne musi go uwierać, że właśnie w ten sposób trafia do podręczników. Świat nie zapamiętuje jego mądrości, tylko złorzeczenie. Mało kto za kilka tygodni wspomni, do czego się odnosił w swoim sejmowym wystąpieniu, bo zapamiętane zostanie owo feralne: „Będziesz pan wisiał!". Groźba? Ostrzeżenie? Pewnie ani jedno, ani drugie. Raczej konkluzja rozumowania pana Brauna, który naprawdę uważa, że za „zbrodnie" lockdownu ich sprawcy powinni ponieść najcięższe kary.

Czytaj więcej

Maksymalna kara dla posła Brauna za słowa pod adresem ministra Niedzielskiego

Zatem to nie groźba, nie ostrzeżenie, nie przepowiednia, tylko szczerość. Oraz myślowy radykalizm. I to jest najgroźniejsze, bo – jak uczy historia – naprawdę groźni w polityce nie są prostacy, lecz radykalizujący się intelektualiści. Świadomi wagi słów i umiejętności ich stosowania. W poszukiwaniu skuteczności w polityce najpierw krzyczą o wieszaniu, a potem przystępują do praktycznej realizacji swoich obietnic.

Nie będę wskazywał analogii, by nie stygmatyzować posła Brauna, ale podam jeden przykład, niedawno zmarłego Abimaela Guzmána, lidera Świetlistego Szlaku, któremu tytuł profesora filozofii i status wykładowcy akademickiego nie przeszkodziły wziąć do ręki kałasznikowa i pójść z przesłaniem rewolucji do dżungli. Ofiarami były dziesiątki tysięcy niewinnych zwykle ludzi. Wybitność umysłu, jak widać, nie chroni przed fałszem moralnym ani fatalnymi wyborami.

Czytaj więcej

Nie żyje Abimael Guzman, założyciel Świetlistego Szlaku

Jakie będą dalsze losy Grzegorza Brauna? Nie sądzę, by poszedł ścieżką towarzysza Gonzalo. Pewniejsze, że po ukaraniu przez Prezydium Sejmu dalej będzie się radykalizował, co przysporzy mu rozgłosu, ale nie będzie skutkowało szerszym wsparciem dla jego partii i idei. A Konfederacja, milcząc w sprawie Brauna, popełni błąd większości ruchów radykalnych, które żerują na politycznych niszach. Może i kilka tysięcy ludzi będzie biło brawo, ale prawdziwa większość od formacji kolegów i sympatyków Brauna na długo, jeśli nie na zawsze, się odsunie. Ot, cena kilku słów...

„Będziesz pan wisiał!” – takimi słowami skierowanymi do ministra zdrowia Adama Niedzielskiego zapisał się na kartach awanturniczej historii polskiego parlamentaryzmu poseł Grzegorz Braun. Umysł niepokorny, wyrafinowany, niegdyś reżyser, scenarzysta i wykładowca akademicki. Złotousty erudyta – jak mówią o nim partyjni koledzy, ceniąc sobie jego obecność w szeregach Konfederacji.

Jeśli w istocie Braun jest człowiekiem rozumnym i inteligentnym (nie znam go osobiście, więc nie mogę tego jednoznacznie potwierdzić, a inteligentnych durniów jest na świecie niemało), to zapewne musi go uwierać, że właśnie w ten sposób trafia do podręczników. Świat nie zapamiętuje jego mądrości, tylko złorzeczenie. Mało kto za kilka tygodni wspomni, do czego się odnosił w swoim sejmowym wystąpieniu, bo zapamiętane zostanie owo feralne: „Będziesz pan wisiał!". Groźba? Ostrzeżenie? Pewnie ani jedno, ani drugie. Raczej konkluzja rozumowania pana Brauna, który naprawdę uważa, że za „zbrodnie" lockdownu ich sprawcy powinni ponieść najcięższe kary.

Komentarze
Czego o ministrze Zbigniewie Ziobro pisać dziś nie wolno
Komentarze
Jerzy Haszczyński: Prezydent, dyktator, zbrodniarz? Kim jest dla nas Putin
Komentarze
Bogusław Chrabota: Patryk Jaki. Bonaparte prawicowych radykałów
Komentarze
Michał Szułdrzyński: Tusk i Biedroń uderzają w partię Hołowni. Kto więcej zyska na tej przepychance?
Komentarze
Artur Bartkiewicz: Kłótnia o ambasadorów. Dlaczego rząd Tuska potrzebuje konfliktu z prezydentem