Dla byłych komunistów mit Okrągłego Stołu to jedyna szansa na ocalenie swojej przeszłości. Kariery robili dzięki służbie totalitarnemu państwu działającemu w cudzym interesie. Dla swoich korzyści łamali wszelkie moralne i etyczne zasady i gotowi byli na każde łajdactwo. Działali na szkodę swojej wspólnoty. Odkupić miałby to akt dobrowolnego zrzeczenia się przez nich władzy. Fakt, że Okrągły Stół był próbą rozpaczliwego jej ratowania, powoduje, że postkomuniści chcą zbudować mit, a nie analizować historię.
Druga strona Okrągłego Stołu, czyli zasiadająca tam "Solidarność" – a raczej jej większość – kreuje ten mit nie po to, aby obronić swoją rolę przy ówczesnych negocjacjach, ale swoje późniejsze polityczne wybory. Do porozumienia "Solidarność" wzywała od początku i była to strategia optymalna. Również 20 lat temu, przy wiedzy, którą posiadała wówczas opozycja, odejście od niej byłoby niezwykle ryzykowne. A wyniki porozumień w danym momencie wydawały się bardziej niż zadowalające. Uruchomiły one proces, który doprowadził do utraty władzy przez komunistów.
Problemem było polityczne porozumienie z obozem komunistycznym, którego dokonała grupa późniejszej Unii Demokratycznej. Po to, aby usprawiedliwić ten tak ryzykowny moralnie – a w efekcie i politycznie – sojusz, trzeba było zdjąć odium z byłych komunistów. Czyli wspólnie z nimi kreować mit Okrągłego Stołu. Pierwotnie środowisko to przyjmowało, że postkomuniści skazani będą na rolę podrzędną. Szybko się okazało, jak bardzo się mylili.
Ostatnie obchody są dowodem moralnego i politycznego bankructwa tego środowiska. Rozpaczliwie zabiegając o polityczne istnienie, gotowe jest ono żyrować dowolne postkomunistyczne przedsięwzięcie. Na szczęście i postkomuniści zaczynają schodzić z naszej politycznej sceny.
Skomentuj na [link=http://blog.rp.pl/wildstein/2009/02/09/swieto-kiszczaka-i-jaruzelskiego/]blog.rp.pl/wildstein[/link]
