Cannes bez faworyta

Thierry Fremaux, dyrektor artystyczny festiwalu, stawia na różnorodność. Powtarza, że współczesne kino jest bardzo pojemne: mieszczą się w nim filmy eksperymentalne, artystyczne, dla masowej widowni. Zaprasza więc do konkursu obrazy nakręcone w różnych stylach, nie zaniedbując nawet dokumentu i animacji. Dlatego wybory jurorów są coraz trudniejsze. W ubiegłym roku nikt nie miał wątpliwości. „4 miesiące, 3 tygodnie i 2 dni” zaszokowały i podbiły Croisette. Dzisiaj każdy ma innego faworyta.

W rankingu międzynarodowych dziennikarzy publikowanym przez pismo „Screen International” prowadzą „Trzy małpy” Nuri Bilge Ceylana. Ten mistrz nastroju pokazał film o kierowcy, który wziął na siebie winę swego pracodawcy-polityka i za wynagrodzenie przyznał się do spowodowania wypadku drogowego, w którym zginął człowiek. Wcześniej Turek opowiadał głównie o samotności i mijaniu się ludzi. Teraz przygląda się współczesnej moralności.

Czarnym koniem konkursu jest oryginalna izraelska animacja „Waltz with Bashir”

W drukowanym w „Le Film Francais” rankingu krytyków francuskich najwięcej Złotych Palemek zebrała „Opowieść wigilijna” Arnauda Desplechina – saga skonfliktowanej i nieco zwariowanej rodziny, która jednoczy się w obliczu ciężkiej choroby matki.

Ale oba te tytuły mają tylko minimalną przewagę nad innymi. Wśród faworytów wymienia się nowy film braci Luca i Jeana-Pierre’a Dardenne’ów „Mlczenie Lorny”. Belgowie mają już w swoim dorobku dwie Złote Palmy – za „Rosettę” i „Dziecko”.

Dużo mówi się o „Linha de passe”, którą Brazylijczyk Walter Salles zrealizował razem z Danielą Thomas. Z produkcji hollywoodzkich najlepsze recenzje zyskała „Zamiana” Clinta Eastwooda – osadzona w latach 20. ubiegłego wieku, oparta na autentycznych wydarzeniach historia kidnapingu i korupcji w amerykańskiej policji.

Ale Cannes kocha też inne gatunki filmowe. To tutaj zaczęła się wielka kariera Michaela Moore’a i jego długometrażowych dokumentów. W tym roku wysokie notowania ma nakręcone dokumentalną metodą „24 City” Jia Zhangke, niedawnego triumfatora festiwalu weneckiego. Tym razem Chińczyk słucha zwierzeń pracowników zamkniętej fabryki, na której miejscu wyrósł apartamentowiec. W filmie przeplatają się losy prawdziwe i wymyślone.

A czarnym koniem konkursu jest izraelska animacja „Waltz with Bashir”. To dramatyczna historia człowieka, który jako młody chłopiec, na początku lat 80., brał udział w wojnie z Libanem. Po latach orientuje się, że jego pamięć wyparła tamte obrazy. Próbuje je odtworzyć.

Który z tych filmów ma największe szanse, trudno powiedzieć. Zwłaszcza że pokazy konkursowe w Cannes trwają aż do sobotniego wieczoru. A jury i tak może wszystkich zaskoczyć.

Polityk, który przejeżdża człowieka na drodze, prosi swego kierowcę, by wziął winę na siebie. Podczas gdy tamten siedzi w więzieniu, uwodzi jego żonę. Ceylan opowiada o winie i karze, odpowiedzialności za własne czyny, moralności. O konsekwencjach ignorowania i ukrywania prawdy i o życiu wśród pozorów.

Historia albańskiej emigrantki, która w Liege wychodzi fikcyjnie za mąż, żeby zdobyć belgijskie obywatelstwo. Lorna jest narzędziem w ręku albańskiej mafii, która pozbywa się jej męża-narkomana. Jednak dziewczyna nie umie się z tą zbrodnią pogodzić. Film staje się piękną opowieścią o ludzkim sumieniu i rodzeniu się człowieczeństwa na dnie upodlenia.