Berlinale: Rozmowa potrzebna jak tlen

Żona kompozytora to jakby parodia psychoterapeutki. Partner polskiej sprzątaczki jest bezmyślnym, zacietrzewionym nacjonalistą. Ona sama z kolei jest stereotypem ubogiej polskiej emigrantki. – Ja jej nie wymyśliłam. Znałam taką osobę – odpowiedziała Miller na pytanie dziennikarza o ów schemat.

Polkę zagrała Joanna Kulig. To jej pierwszy występ w amerykańskim filmie. Podczas konferencji w Berlinie opowiadała: – Spędziłam ponad sześć miesięcy w Stanach i zrozumiałam, czym jest życie emigranta. Byłam w Los Angeles, gdy Rebecca zaczęła ze mną rozmawiać o roli. Mieszkałam u niej przez tydzień, miałyśmy okazję, żeby się poznać.

Można przypuszczać, że amerykańska kariera Joanny Kulig będzie się rozwijała. Rola w „She Came to Me” jest duża, znacząca i świetnie zagrana. Reżyserka zresztą postawiła na dobrą obsadę. W roli kompozytora wystąpił Peter Dinklage, znany m.in. z „Gry o tron” czy z „Trzech billboardów za Ebbing, Missouri”. – Aktor nie tworzy, czeka. Ta propozycja przyszła do mnie we właściwym czasie. Mam 53 lata, 20 lat temu nie zagrałbym tej roli – mówił w Berlinie, przekornie dodając, że nie widzi w niej niczego zabawnego.

Wystąpiły też Marisa Tomei i Anne Hathaway. Obie zagrały z dystansem i humorem. Ale wartość „She Came to Me” polega i na tym, że znalazła się w nim spora dawka obserwacji społecznych.

A od dzisiaj zaczynają się już pokazy konkursowe. Program konkursu głównego wydaje się ciekawy i może przynieść kilka niespodzianek.

Irańska aktorka Goldshifteh Farahani, zasiadająca w jury obradującym pod przewodnictwem Kristen Stewart, na pierwszej konferencji prasowej powiedziała: – Trwa wojna w Ukrainie, walki polityczne dotykają Iranu, Turcja i Syria przeżywają tragedię trzęsienia ziemi. Wydaje się, że cały świat się rozpada. Jesteśmy w momencie głębokich przemian. A w kraju takim jak Iran, który jest dyktaturą, sztuka jest nie tylko rozmową intelektualną czy filozoficzną. Jest niezbędna do życia. Jak tlen.