Czy prawo do życia w czystym środowisku i oddychania powietrzem spełniającym standardy jakości to dobro osobiste? Na to pytanie sądu gliwickiego odpowie niedługo Sąd Najwyższy.
Pytanie dotyczy tego, czy jest to dobro osobiste chronione na podstawie przepisów art. 23 i 24 k.c. Dają one bardzo szerokie i specyficzne uprawnienia sądowi cywilnemu, bo ich celem jest ochrona dóbr osobistych. Jeśli sąd dochodzi do wniosku, że dobro osobiste naruszono, może nakazać naruszycielowi usunięcie skutków naruszenia. To, co na podstawie art. 23 i 24 k.c. jest chronione i nazywane „dobrami osobistymi człowieka", musi spełniać bardzo indywidualne cechy oraz właściwości, których prawo do życia w czystym środowisku moim zdaniem nie spełnia, mimo że bez wątpienia dla ludzkości jest kwestią fundamentalną.