Od kilku lat obserwujemy ewolucję orzecznictwa związanego z dopuszczalnością zadośćuczynienia za śmierć osoby najbliższej na skutek zdarzeń powstałych przed wprowadzeniem art. 446 § 4 kodeksu cywilnego.
Znaczenie dla ugruntowanej już linii orzeczniczej w odniesieniu do omawianego zadośćuczynienia mają dwa orzeczenia Sądu Apelacyjnego w Gdańsku: z 14 grudnia 2007 r. (sygn. I ACa 1137/07 ) oraz z 23 września 2005 r. (sygn. I ACa 554/05), w których sąd uznał, że śmierć osoby bliskiej spowodowana przez osobę trzecią stanowi naruszenie dobra osobistego najbliższych członków rodziny zmarłego. W pierwszym z przywołanych wyroków sąd stwierdził, że spowodowanie śmierci osoby bliskiej męża i ojca – stanowi naruszenie dobra osobistego najbliższych członków rodziny zmarłego np. w postaci prawa do życia w związku małżeńskim czy też życia w pełnej rodzinie. W drugim zaś sąd przyjął, że szczególna więź rodziców z dzieckiem, przysługująca zarówno dziecku, jak i rodzicom w prawidłowo funkcjonującej rodzinie, zasługuje na status dobra osobistego, podlegającego ochronie prawnej przewidzianej w art. 24 § 1 k.c.
