Największe wzloty i upadki 2011 r.

Dzi­siaj wy­prze­da­je skle­py – sieć skur­czy­ła się do ok. 60, znik­nął choć­by je­den z fla­go­wych lo­ka­li na war­szaw­skim pl. De­fi­lad. We­dług „Pul­su Biz­ne­su" Mi­kuś­kie­wicz nie ma dzi­siaj ma­jąt­ku po­za mniej­szo­ścio­wym pa­kie­tem ak­cji Marc­po­lu. Prze­grał też pro­ces z fir­mą E. Lec­lerc (za­są­dzo­ne pra­wo­moc­nie od­szko­do­wa­nie wy­no­si 34 mln zł).     —pm

Opóźnienia w inwestycjach - Tomasz Zadroga były prezes PGE

W po­ło­wie grud­nia prze­stał być sze­fem Pol­skiej Gru­py Ener­ge­tycz­nej, naj­więk­szej spół­ki na ryn­ku ener­gii (zre­zy­gno­wał z peł­nie­nia funk­cji).

Mi­ni­ster­stwo Skar­bu li­czy te­raz na przy­spie­sze­nie in­we­sty­cji PGE. Gru­pa nie zre­ali­zo­wa­ła np. za­po­wia­da­ne­go w pro­spek­cie emi­syj­nym am­bit­ne­go pla­nu bu­do­wy no­wych elek­trow­ni. Nie wy­pa­li­ły też pla­ny od­ku­pie­nia od Skar­bu Pań­stwa za 7,5 mld zł gru­py Ener­ga (zgo­dy na trans­ak­cję nie wy­dał Urząd Ochro­ny Kon­ku­ren­cji i Kon­su­men­tów). ­Lo­sy To­ma­sza Za­dro­gi przy­pie­czę­to­wa­ła zaś de­cy­zja o za­wie­sze­niu za­an­ga­żo­wa­nia PGE w bu­do­wę elek­trow­ni ją­dro­wej na Li­twie.     —mak

Sukcesy na świecie

Europejski miliarder - Bernard Arnault

We­dług ma­ga­zy­nu „For­bes" jest już czwar­tym naj­bo­gat­szym czło­wie­kiem świa­ta i li­de­rem w Eu­ro­pie, z ma­jąt­kiem wy­ce­nia­nym na 41 mld dol. Kon­tro­lu­je kon­cern LVMH sku­pia­ją­cy luk­su­so­we mar­ki odzie­ży, ko­sme­ty­ków czy al­ko­ho­li. Jest tak­że wła­ści­cie­lem do­mu mo­dy Dior i wciąż po­sze­rza swo­je im­pe­rium.

W tym ro­ku za 4,3 mld eu­ro prze­jął kon­tro­lę nad wło­ską mar­ką Bul­ga­ri zna­ną z luk­su­so­wej bi­żu­te­rii oraz ak­ce­so­riów. Sku­pił już też ok. 20 proc. ak­cji fran­cu­skiej gru­py Her­mes. Co praw­da ro­dzi­na za­po­wia­da ostrą wal­kę o za­cho­wa­nie kon­tro­li nad fir­mą, ale Ar­nault już wcze­śniej w po­dob­nych oko­licz­no­ściach prze­jął Lo­uisa Vu­it­tona. Dzi­siaj mar­ka ta jest per­łą w ko­ro­nie je­go im­pe­rium.

Internetowy gigant - Jeff Bezos

Głów­ny udzia­ło­wiec spół­ki Ama­zon, naj­więk­sze­go sprze­daw­cy in­ter­ne­to­we­go na świe­cie, wciąż za­ska­ku­je ry­nek no­wy­mi po­my­sła­mi. Fir­mę za­czął bu­do­wać od pod­staw w 1994 r. Dzi­siaj w Ama­zo­nie, któ­ry za­czął ja­ko in­ter­ne­to­wa księ­gar­nia, moż­na ku­pić nie­mal wszyst­ko, z żyw­no­ścią włącz­nie.

Bez­os nie po­prze­stał na sprze­da­ży, chciał też wytwarzać. Pierw­szym wła­snym pro­duk­tem był Kin­dle, czy­li czyt­nik ksią­żek w wer­sji elek­tro­nicz­nej, któ­ry oka­zał się ogrom­nym suk­ce­sem. W tym ro­ku na ry­nek tra­fił ta­blet Kin­dle Fi­re. We­dług sza­cun­ków w 2011 r. ku­pi go 5 mln osób. Więk­sza jest tylko sprze­daż iPada kon­cer­nu Ap­ple, a no­wi­cjusz po­ko­na Sam­sun­ga. Ma­ją­tek Bez­osa wy­ce­nia­ny jest na 19,1 mld dol.

Pogromca iPhone'a - Gee Sung- -Choi

Dy­rek­tor za­rzą­dza­ją­cy ko­re­ań­skie­go kon­cer­nu rok na pew­no za­li­czy do uda­nych. Choć nie­wie­le osób w to wie­rzy­ło, w trze­cim kwar­ta­le fir­mie uda­ło się sprze­dać 27,8 mln smart­fo­nów, co da­ło jej po­zy­cję li­de­ra świa­to­we­go ryn­ku (na dru­gie miej­sce spadł Ap­ple).

To nie pierw­szy suk­ces Gee Sung­-Choi, któ­ry w Sam­sun­gu pra­cu­je od 1977 r. (kie­ru­je nim od 2009 r.). To on wy­pro­wa­dził fir­mę na po­zy­cję li­de­ra w sprze­da­ży te­le­wi­zo­rów (wraz z tak­że ko­re­ań­skim LG), zmu­sza­jąc do ostrej wal­ki o ry­nek ja­poń­skich po­ten­ta­tów: So­ny, Pa­na­so­nic czy Sharp. W tym ro­ku ogło­sił też am­bit­ny plan roz­wo­ju, zgod­nie z któ­rym Sam­sung ma do 2020 r. zwięk­szyć przy­cho­dy do 400 mld dol. z obec­nych po­nad 100 mld dol.

Dama finansów - Christine Lagarde Szefowa MFW została uznana przez „Financial Times" za najbardziej wpływową kobietę świata

Jej kan­dy­da­tu­ra nie bu­dzi­ła wła­ści­wie żad­nych kon­tro­wer­sji. Fran­cuz­ka, mó­wią­ca bez ak­cen­tu po an­giel­sku, na gło­wę bi­je wszyst­kie mi­liar­der­ki, ak­tor­ki i sze­fo­we świa­to­wych kon­cer­nów. Je­śli wszyst­ko pój­dzie zgod­nie z usta­le­nia­mi kra­jów człon­kow­skich Mię­dzy­na­ro­do­we­go Fun­du­szu Wa­lu­to­we­go, bę­dzie mia­ła wkrót­ce bi­lion do­la­rów do wy­da­nia na ra­tu­nek po­grą­żo­nych w kry­zy­sie kra­jów i jak nikt in­ny bę­dzie mia­ła wpływ na ich przy­szłość. – Za­wsze po­dej­mu­ję de­cy­zje po kon­sul­ta­cji z ze­spo­łem – za­strze­ga się Chri­sti­ne La­gar­de. Na­tu­ral­nie, ty­le że ze­spół do­sko­na­le wie, że to ona ma ostat­nie sło­wo. Sta­no­wi­sko sze­fa Fun­du­szu ob­ję­ła 1 lip­ca 2011 ro­ku, a w ry­wa­li­za­cji o po­sa­dę pre­ze­sa MFW po­ko­na­ła pre­ze­sa ban­ku cen­tral­ne­go Mek­sy­ku Agu­sti­na Car­sten­sa, Tre­vo­ra Ma­nu­ela, by­łe­go mi­ni­stra fi­nan­sów Re­pu­bli­ki Po­łu­dnio­wej Afry­ki, oraz Gri­go­ri­ja Mar­czen­kę, pre­ze­sa ban­ku cen­tral­ne­go Ka­zach­sta­nu.

Chri­sti­ne La­gar­de szyb­ko uda­ło się zy­skać sza­cu­nek w zdo­mi­no­wa­nym przez męż­czyzn świe­cie fi­nan­sów. – Gdzie­kol­wiek się po­ja­wi, jest słu­cha­na, a każ­da jej de­cy­zja ma na­tych­mia­sto­wy wpływ na oto­cze­nie – chwa­li ko­le­żan­kę z sio­strza­nej in­sty­tu­cji pre­zes Ban­ku Świa­to­we­go Ro­bert Zo­el­lick.

Zda­niem bry­tyj­skie­go mi­ni­stra fi­nan­sów Geo­r­ge'a Osbor­ne'a to wła­śnie La­gar­de jest naj­lep­szym z do­tych­cza­so­wych sze­fów MFW. Sekre­tarz skar­bu USA Ti­mo­thy Ge­ith­ner też nie mo­że się na­chwa­lić jej kom­pe­ten­cji.

Na tym krysz­ta­ło­wym wi­ze­run­ku jest jed­nak ska­za. Prze­ciw­ko pa­ni La­gar­de to­czy się po­stę­po­wa­nie (ja­ko mi­ni­ster fi­nan­sów zde­cy­do­wa­ła o wy­pła­cie 200 mln eu­ro Ber­nar­do­wi Ta­pie, po­szko­do­wa­ne­mu przez ad­mi­ni­stra­cję). Mo­że nie by­ło­by tych za­rzu­tów, gdy­by de­cy­zji nie pod­ję­ła w wy­jąt­ko­wym po­śpie­chu, a Ta­pie nie był przy­ja­cie­lem pre­zy­den­ta.

Porażki na świecie

Ze szczytu na dno - Dominique Strauss-Kahn

By­ły szef Mię­dzy­na­ro­do­we­go Fun­du­szu Wa­lu­to­we­go mógł też przez ko­lej­ną ka­den­cję po­zo­stać w MFW, gdzie pła­co­no mu kró­lew­ską pen­sję, pi­sać książ­ki i udzie­lać wy­wia­dów. Do­mi­nik Strauss­-Kahn w ma­ju 2011 r. stra­cił jed­nak wia­ry­god­ność ja­ko czło­wiek i ja­ko po­li­tyk.

I nie ma zna­cze­nia, czy skan­dal w no­wo­jor­skim ho­te­lu, gdzie na­pa­sto­wał po­ko­jów­kę, zo­stał skru­pu­lat­nie wy­reży­se­ro­wa­ny i po mi­strzow­sku wy­sta­wio­ny, czy też Strauss-Kahn padł ofia­rą wła­snej sła­bo­ści do ko­biet. Bo w świa­to­wych me­diach nie uka­za­ło się ni­gdy wcze­śniej zdję­cie czło­wie­ka bar­dziej upo­ko­rzo­ne­go i bez­rad­ne­go niż wła­śnie Strauss­-Kahn przed no­wo­jor­skim są­dem.

Z czło­wie­ka, któ­ry mógł tak wie­le, bar­dzo szyb­ko zmie­nił się w oso­bę bez­rad­ną, opusz­czo­ną przez nie­mal wszyst­kich, któ­ra nie mo­że być w przy­szło­ści pew­na ni­cze­go. Na je­go szczę­ście nie wszyscy go opu­ści­li. Pie­nią­dze żo­ny An­ne Sinc­la­ir, fran­cu­skiej dzien­ni­kar­ki te­le­wi­zyj­nej oraz dzie­dzicz­ki wiel­kiej for­tu­ny, ku­pi­ły Straussowi­-Kah­no­wi naj­droż­szych i naj­sku­tecz­niej­szych ad­wo­ka­tów, a w efek­cie tak­że wol­ność i moż­li­wość opusz­cze­nia USA.

Dzi­siaj ma jed­nak mi­ni­mal­ne szan­se na po­wrót do po­li­ty­ki, cho­ciaż pre­zy­denc­ki kan­dy­dat fran­cu­skich so­cja­li­stów Fran­co­is Hol­land, tak­że czło­wiek o dość swo­bod­nym po­dej­ściu do oby­cza­jów, je­śli wy­gra wy­bo­ry w ma­ju 2012 r., mo­że wziąć Straussa­-Kah­na do rzą­du. Ty­le że z ta­kim ba­ga­żem oby­cza­jo­wych wy­sko­ków mi­ni­mal­ne są szan­se, aby kie­dy­kol­wiek wy­pły­nął na szer­sze po­li­tycz­ne wo­dy. Na­wet w kra­ju tak to­le­ran­cyj­nym pod tym wzglę­dem ja­k Fran­cja.     —d.w.

Zwolniony, ale z odprawą - Leo Apotheker były prezes HP

Na sta­no­wi­sku sze­fa HP prze­trwał je­dy­nie 11 mie­się­cy. Ra­da nad­zor­cza i ak­cjo­na­riu­sze naj­więk­szej pod wzglę­dem sprze­da­ży fir­my tech­no­lo­gicz­nej w USA (125 mld dol.) nie by­li w sta­nie po­jąć, jak moż­na trzy­krot­nie w cią­gu jed­ne­go kwar­ta­łu po­da­wać co­raz gor­sze pro­gno­zy wy­ni­ków fi­nan­so­wych. Ak­cje HP stra­ci­ły w cią­gu pół ro­ku 40 proc. war­to­ści.

Był to m.in. skutek nie­uda­ne­go wpro­wa­dza­nia na ry­nek no­wych pro­duk­tów. HP miał w ogó­le zre­zy­gno­wać z pro­duk­cji i sprze­da­ży kom­pu­te­rów. Kry­ty­cy uwa­ża­ją, że Apo­the­ke­ro­wi za­bra­kło jed­nak wi­zji, umie­jęt­no­ści eg­ze­kwo­wa­nia pla­nów i ko­mu­ni­ka­cji z oto­cze­niem. Na otar­cie łez otrzy­mał 25 mln dol. od­pra­wy.     —d.w.

Wypowiedzenie przez telefon - Carol Bartz była szefowa Yahoo!

Po­dob­no zo­sta­ła zwol­nio­na przez te­le­fon przez sze­fa ra­dy nadzorczej Yahoo! Roya Bo­stoc­ka. Fir­ma twier­dzi, że in­ne­go wyj­ścia nie by­ło, gdyż Ca­rol Bartz by­ła w roz­jaz­dach. Po­wód de­cy­zji? Brak po­my­słów Bartz na po­pra­wę sy­tu­acji in­ter­ne­to­we­go gi­gan­ta (ak­cje Yahoo! zdro­ża­ły po in­for­ma­cji o jej zdy­mi­sjo­no­wa­niu o ok. 6 proc.). Sa­ma za­in­te­re­so­wa­na na­pi­sa­ła na Twit­te­rze, że jest jej przy­kro z po­wo­du de­cy­zji fir­my.

Bartz za­stą­pi­ła na sta­no­wi­sku współ­za­ło­ży­cie­la Yahoo! Jer­ry'ego Yan­ga, obej­mu­jąc fo­tel dy­rek­to­ra ge­ne­ral­ne­go, gdy w 2009 r. od­rzu­co­no ofer­tę prze­ję­cia kon­cer­nu przez Mi­cro­soft za ok. 45 mld dol.     —kbac

Dziękujemy i do widzenia - Rupert Murdoch prezes News Corp.

To ha­sło wciąż moż­na prze­czy­tać w wi­try­nie in­ter­ne­to­wej za­mknię­te­go w tym ro­ku bry­tyj­skie­go bru­kow­ca „News of the Word". Na­le­żą­ca do me­dio­we­go im­pe­rium News Corp. ga­ze­ta zo­sta­ła za­mknię­ta po 168 la­tach uka­zy­wa­nia się po tym, gdy na jaw wy­szły szo­ku­ją­ce prak­ty­ki jej re­dak­cji, w tym ko­rum­po­wa­nie po­li­cjan­tów czy opła­ca­nie pry­wat­nych de­tek­ty­wów i ha­ke­rów.

Mur­doch za­mknął ty­tuł do­słow­nie w je­den dzień. Me­dial­ny ma­gnat nie tyl­ko stra­cił re­pu­ta­cję, ale i szan­sę na roz­sze­rze­nie biz­ne­su. Afe­ra uda­rem­ni­ła bo­wiem je­go plan za­ku­pu bra­ku­ją­cych 61 proc. w bry­tyj­skim ope­ra­to­rze plat­for­my sa­te­li­tar­nej BSkyB (ma po­nad 10 mln klien­tów).     —ele