Kwiecień: Na złotego większy wpływ ma Fed niż NBP

Od tygodnia złoty szybko traci na wartości. Początkowo wydawało się, że to skutek kolejnej niespodzianki inflacyjnej w USA, która spotęgowała oczekiwania na normalizację polityki pieniężnej przez Fed akurat w czasie, gdy ze względu na Święto Niepodległości płynność na rynku złotego była mała. Dlaczego osłabienie trwa?

Zmiany kursów walut są zawsze efektem splotu wielu czynników. Dzisiaj też można znaleźć wiele przyczyn osłabienia złotego. Mamy słabe relacje z UE, kryzys migracyjny na granicy, głęboko ujemne realne stopy procentowe, a do tego kryzys w Turcji. Wszystko to składa się na słabość polskiej waluty. Ale to, co widzimy w ostatnich dniach, jest moim zdaniem przede wszystkim efektem sytuacji na globalnym rynku walutowym, czyli tego, co dzieje się z dolarem. Kurs euro w dolarach w środę chwilowo był poniżej 1,13, w porównaniu z 1,16 jeszcze niedawno. A gdy euro słabnie wobec dolara, zwykle towarzyszy temu jeszcze silniejsze osłabienie złotego wobec euro. Podobnie zachowuje się forint. W sytuacji, gdy działają też te inne czynniki, trudno się dziwić, że silny impuls globalny powoduje takie osłabienie złotego.

Czytaj więcej

Finanse

Konflikty topią złotego. Radzi sobie wyraźnie gorzej niż np. węgierski forint

Podwyżki stóp procentowych przez RPP nie zapobiegły słabości waluty. To utrudnia walkę z inflacją.

Dolar umacnia się wobec euro, bo inwestorzy oczekują, że Fed zacznie podnosić stopy procentowe wcześniej niż Europejski Bank Centralny. Ale to przecież nie jest żadną niespodzianką. Co takiego stało się w ostatnich dniach, że scenariusz, który jest powszechnie przez inwestorów oczekiwany, budzi znów emocje?

Wiemy, że Fed podniesie stopy procentowe wcześniej niż EBC, ale nie wiemy, kiedy dokładnie to się stanie. Ta kwestia jest trochę jak bumerang: Fed go odrzuca, ale on wciąż wraca. Jeszcze dwa tygodnie temu Fed bardzo ostrożnie wypowiadał się na temat podwyżek stóp procentowych. Wskazywał, że na razie będzie spowalniał tempo dodruku pieniądza, ale o podwyżkach zacznie rozmawiać w połowie 2022 r. Od tego czasu ukazały się jednak dane dotyczące inflacji w październiku, zatrudnienia, sprzedaży detalicznej itp. Rynek znowu próbuje się z Fedem kłócić. Zadaje pytanie, kiedy podnosić stopy jak nie teraz. Ta rozgrywka toczy się w USA, ale nie toczy się w strefie euro. Oczywiście, te ruchy eurodolara mogą być przesadzone, ale to nie znaczy, że zaraz się skończą. Wiele będzie zależało od tego, jak Fed na to odpowie.

A twoim zdaniem, kiedy Fed zacznie podnoszenie stóp?

Moim zdaniem Fed będzie się starał ten moment opóźnić najbardziej jak się da. Na razie przekaz jest taki, że ta podwyżka nastąpi gdzieś w okolicach września 2022 r. Nie zakładałbym się o to, że Fed wykona ten ruch wcześniej. Już wiele razy rynek próbował popchnąć Fed do wcześniejszego działania i to się nie udawało. Fed ciągle ten bumerang odrzuca.

Czy to oznacza, że do września 2022 r. możemy mieć do czynienia z okresowym umacnianiem się dolara wobec euro i jednoczesnym słabnięciem złotego?

Tak można powiedzieć, ale nie można zapominać o tym, jak było w Polsce. RPP przez długi czas odsuwała od siebie temat podwyżek stóp procentowych. Komunikacja była taka, że to nie jest potrzebne. A trzy miesiące później zastanawiamy się, czy główna stopa NBP dojdzie do 2,5 czy do 3,5 proc. Nie sądzę, że ten scenariusz się powtórzy w USA. Perspektywa wzrostu stóp w USA do 3 proc. wywołałaby na rynkach krach większy niż w marcu 2020 r. Ale trzeba mieć z tyłu głowy, że okoliczności są takie, że wiele się może zmienić w krótkim okresie.

Powiedziałeś, że osłabienie złotego to głównie wynik sił o charakterze globalnym, które powinny szkodzić wszystkim walutom państw zaliczanych do grona rynków wschodzących. Wydaje się jednak, że złoty radzi sobie wyjątkowo słabo, traci na wartości bardziej niż np. forint. Dlaczego?

Forint radzi sobie trochę lepiej, ale to nie jest duża różnica. Węgry były chwalone za to, że tamtejszy bank centralny szybciej zareagował na wzrost inflacji, ale ostatecznie nie spowodowało to trwałego umocnienia forinta wobec złotego. Teraz forint też mocno traci na wartości, podobnie jak rumuńska waluta. W regionie wyróżnia się korona czeska, ale ona zawsze była inna. To jest mniej płynny rynek, na którym zagraniczni inwestorzy są mniej obecni. Korelacja kursu korony z parą eurodolar zawsze była słabsza. A do tego Bank Czech bardzo agresywnie zaostrza politykę pieniężną. Prawdą jest, że złoty radzi sobie gorzej niż waluty rynków wschodzących z innych regionów, ale to tłumaczyłbym słabością euro. Dla randa południowoafrykańskiego, peso meksykańskiego itp. większe znaczenie ma ogólny apetyt inwestorów na ryzyko. A obecnie ten apetyt jest duży. To rzuca zresztą cień na perspektywy złotego. Jak powiedziałem, jeśli dolar nieco się cofnie, złoty może na tym zyskać. Ale jednocześnie na rynkach finansowych mamy do czynienia nieomal z euforią. To działa na plus dla walut z rynków wschodzących, ale jeśli to się zmieni – a nigdy nie wiemy, kiedy to nastąpi – będzie to kolejny czynnik szkodzący złotemu.