Sprawa Emila Wąsacza ma się przedawnić

O umorzenie sprawy z powodu przedawnienia wystąpili obrońcy Wąsacza, wskazując, że w 2002 r., kiedy złożono do marszałka Sejmu ów wstępny wniosek w sprawie pociągnięcia go do odpowiedzialności konstytucyjnej, rozpoczęło biec przedawnienie na nowo, a więc doszło do niego w 2012 r. I zajmując się tą kwestią, pięcioosobowy skład TS wystąpił do pełnego składu, który obradował (z mocy prawa) pod przewodnictwem pierwszej prezes Sądu Najwyższego Małgorzaty Gersdorf.

Trybunał Stanu orzekł po myśli obrony Wąsacza, że w postępowaniu prowadzonym na podstawie ustawy o TS, po przerwaniu biegu przedawnienia, biegnie ono na nowo, w konsekwencji także sprawa może się przedawnić. Sześciu z 18 sędziów zgłosiło jednak zdania odrębne do uchwały.

– Zasadnicze znaczenie dla TS miał argument, że konstytucja, na podstawie której orzeka TS, gwarantuje nie tylko prawo do sądu, ale także prawo do szybkiego rozpatrzenia sprawy, a więc i przedawnienia – powiedziała prezes Gersdorf.

– Jestem bardzo zadowolony z tej uchwały, gdyż sprawa toczy się 20 lat, więc mogłaby się nie skończyć do mojej śmierci, zwłaszcza że TS jest sądem z dużym elementem politycznym – powiedział „Rz" Emil Wąsacz po rozprawie.

Niezależnie od odpowiedzialności konstytucyjnej przed TS Emil Wąsacz ma też proces karny za prywatyzację PZU przed warszawskim sądem rejonowym, a tam jedno z zarzucanych mu przestępstw przedawnia się dopiero po 25 latach. W tym procesie do przedawnienia jest więc jeszcze daleko.

Sygnatura akt: TSZP 1/17