Decyzję o rozpoczęciu negocjacji z Niemcami generał Tadeusz Bór-Komorowski, dowódca Armii Krajowej, podjął 28 września, blisko dwa miesiące od wybuchu powstania.
2 października 1944 r. został zawarty w Ożarowie układ o zaprzestaniu działań wojennych w Warszawie. Oficjalna nazwa tego dokumentu ma symboliczne znaczenie i była przedmiotem negocjacji pomiędzy powstańcami i Niemcami. Niestety zamiast niej upowszechniła się „kapitulacja”.
Układ ze strony polskiej podpisał płk Kazimierz Iranek-Osmecki. Niemcy uznali, że odziały podległe AK mają status wojska, zaś oficerowie prawo zachowania białej broni. Układ gwarantował, że żołnierze AK korzystają ze wszystkich praw Konwencji Genewskiej, dotyczącej traktowania jeńców wojennych. Otrzymali gwarancję, że nie będą ścigani za swoją działalność wojenną ani polityczną - tak w czasie walk w Warszawie, jak i w okresie poprzednim.
Niemcy zobowiązali się, że wobec ludności cywilnej nie będzie stosowana odpowiedzialność zbiorowa. W grupy Warszawiaków wychodzących z miasta wmieszało się około 3,5 tysiąca żołnierzy, w tym generał Leopold Okulicki „Niedźwiadek”, który został nowym dowódcą AK, a także Delegat Rządu na Kraj - Jan Stanisław Jankowski.
