Przy ulicy w Nowej Hucie, objętej od 2016 r. miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, spółka ustawiła banner reklamowy na betonowej stopie. Plan przeznaczał ten teren pod usługi i istniejącą zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Dopuszczał także w niektórych miejscach lokalizację wielkogabarytowych urządzeń reklamowych, ale wymagał, by ich wysokość nie przekraczała 5 m, a szerokość 2,5 m.
W protokole oględzin inspektorzy nadzoru budowlanego stwierdzili, że łączna wysokość nośnika reklamowego to 7 m, a wymiary tablicy reklamowej to 3 x 6 m. Obiektu nie można zatem zakwalifikować do wyjątków określonych w uchwale planistycznej Rady Miasta Krakowa. A niezgodność z planem uniemożliwia przeprowadzenie postępowania legalizacyjnego. Jest to więc samowola budowlana.
Powiatowy inspektor nadzoru budowlanego w Krakowie nakazał więc jej rozbiórkę.
W odwołaniu do małopolskiego wojewódzkiego inspektora nadzoru budowlanego, a następnie w skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, spółka wytknęła, że organy nadzoru budowlanego nie ustaliły w sposób niebudzący wątpliwości rozmiarów tablicy reklamowej. Z protokołu kontroli nie wynika, aby dokonywano jakichkolwiek ustaleń lub pomiarów. A ma to zasadnicze znaczenie dla uznania, czy obiekt jest zgodny z zapisami miejscowego planu.
Co więcej, ktoś ingerował w treść protokołu, nanosząc zmiany dotyczące wymiarów banneru, bez paraf, już po jego sporządzeniu.
– Jest to niedopuszczalny proceder – zaznaczyła w skardze spółka.
Sąd uwzględnił skargę i uchylił zaskarżoną decyzję MWINB. Stwierdził, że istotnie w protokole oględzin „poprawiono" wymiary nośnika reklamowego, w tym jego wysokość, bez jakiegokolwiek omówienia czy parafowania i bez adnotacji osoby sporządzającej protokół przed jego podpisaniem.
Protokół jest więc pozbawiony waloru wiarygodności. A ponieważ dotyczy najistotniejszej kwestii w sprawie o nakaz rozbiórki, oznacza to, że podstawowe ustalenie traci wiarygodność. To zaś powoduje konieczność powtórzenia oględzin – orzekł WSA.
Jeżeli jednak przy ponownym rozpoznaniu sprawy zostanie jednoznacznie ustalone, że parametry nośnika reklamowego są sprzeczne z wymogami określonymi w planie, nie będzie możliwości jego legalizacji, a organ administracji jest obowiązany wydać decyzję nakazującą rozbiórkę.
Sygnatura akt: II SA/Kr381/20
