Przekształcenie użytkowania wieczystego w prawo własności: burmistrz oceni ponownie, czy trzeba zwrócić bonifikatę

Po przekształceniu prawa użytkowania wieczystego niezabudowanej działki w Międzyzdrojach w prawo własności, dwójce jej współwłaścicieli udzielono 50 proc. bonifikaty od opłaty z tego tytułu. Taką m.in. zniżkę przewidziała uchwała Rady Miejskiej w Międzyzdrojach z 2008 r. w sprawie wyrażenia zgody na udzielanie bonifikat od opłat z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości. 50 proc. ulgę uzależniono od wykorzystywania lub przeznaczenia nieruchomości na cele mieszkaniowe.

Parking zamiast mieszkań

Kiedy więc w 2015 r. współwłaściciele posesji, liczącej ponad 8,3 tys. m kw, wydzierżawili ją w całości na prowadzenie płatnego parkingu, burmistrz Międzyzdrojów zażądał zwrotu zwaloryzowanej bonifikaty.

Wprawdzie po informacji o możliwości wszczęcia postępowania w tej sprawie, pełnomocnik właścicieli gruntu wypowiedział umowę dzierżawy oraz wezwał dzierżawcę do jego wydania. Ale pomimo powiadomienia o tym burmistrza, postępowanie w sprawie zwrotu bonifikaty zostało wszczęte, a rzeczoznawca majątkowy określił wartość zrewaloryzowanej bonifikaty według zasad przewidzianych w ustawie o gospodarce nieruchomościami.

Pełnomocnik właścicieli wystąpił o umorzenie postępowania z uwagi na jego bezprzedmiotowość. Przedłożył koncepcję ekonomicznej zabudowy jednorodzinnej na tym terenie i zwrócił się o odstąpienie od żądania zwrotu równowartości bonifikaty po jej waloryzacji.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Szczecinie utrzymało jednak w mocy decyzję burmistrza. Powołało się na art. 4 ustawy z 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności. Zgodnie z tym przepisem, przekształcenie następuje co do zasady odpłatnie. Osoba, na rzecz której go dokonano jest obowiązana do uiszczenia dotychczasowemu właścicielowi opłaty z tego tytułu.

Zwaloryzowaną bonifikatę trzeba zwrócić, jeżeli przed upływem pięciu lat nieruchomość została zbyta lub wykorzystana na inne cele niż te, które stanowiły podstawę do bonifikaty. W takich okolicznościach żądanie jej zwrotu jest obligatoryjne. Właściciel nieruchomości może natomiast wskazać na szczególne okoliczności, które umożliwiają odstąpienie od takiego żądania za zgodą – odpowiednio – wojewody, rady lub sejmiku.

Szczególne okoliczności

Kolegium uznało, że takie szczególne okoliczności tu nie występują. Wprawdzie w uchwale z 27 kwietnia 2017 r. Rada Miejska wyraziła zgodę na odstąpienie od żądania zwrotu udzielonej bonifikaty, powierzając wykonanie uchwały burmistrzowi. Nie było to jednak żadne konkretne rozstrzygnięcie, i nie zostało w żaden sposób umotywowane. Właściciele nieruchomości byli informowani o warunkach udzielenia bonifikaty i nie mogą twierdzić, że ich nie znali. Od obowiązku zwrotu bonifikaty nie zwalnia również zła sytuacja finansowa – orzekło SKO.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, właściciele działki nadal przekonywali, że ich sprawa jest „szczególnie uzasadnionym przypadkiem". Zarzucali, że Kolegium nie odniosło się też do sprzeczności pomiędzy uchwałą RM z 27 kwietnia 2017 r., w której wyrażono zgodę na odstąpienie od żądania zwrotu bonifikaty, a decyzjami burmistrza i SKO.

Sąd zwrócił uwagę, że zarówno w decyzji burmistrza, jak i w decyzji Kolegium, nie ma jednoznacznego twierdzenia, że nie wystąpiły tu szczególne okoliczności, które umożliwiłyby odstąpienie od żądania zwrotu bonifikaty. Niewątpliwie wskazywana przez skarżącego okoliczność, którą miała być nieznajomość przepisów prawa i pozostawanie w dobrej wierze co do możliwości wydzierżawienia nieruchomości, nie jest „szczególnie uzasadnionym przypadkiem" – ocenił sąd. Analizy wymaga natomiast kwestia ewidentnej dysproporcji pomiędzy korzyścią, odniesioną w wyniku zawarcia umowy dzierżawy, a sankcją w postaci odmowy odstąpienia od żądania zwrotu bonifikaty. Należało też wziąć pod uwagę, że w momencie wszczęcia postępowania o zwrot bonifikaty, umowa dzierżawy terenu na parking już nie obowiązywała. Zatem działka, na którą udzielono zniżki, nie była przeznaczona na inne cele niż wskazano w decyzji o przekształceniu. Dlatego WSA uchylił obie decyzje i stwierdził, że burmistrz Międzyzdrojów musi ponownie ocenić stan faktyczny sprawy, w tym okoliczności dotyczące „szczególnie uzasadnionego przypadku".

sygnatura akt: II SA/Sz 1246/17

masz pytanie, wyślij e-mail do autorki: d.frey@rp.pl

WSA Orzecznictwo Sądów i Trybunałów Decyzje Zadania Samorządu Ustrój i Kompetencje Samorządu Użytkowanie Wieczyste

Pozostało 88% artykułu

2 / 3

artykułów

Czytaj dalej. Subskrybuj