Wcześniej płatnicy w takim terminie sprawdzali prawidłowość tych rozliczeń za rok ubiegły i jeśli stwierdzili błędy, korygowali dokumenty. Ustawa z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn. DzU z 2013 r., poz. 1442 ze zm., dalej ustawa o sus) oprócz wprowadzenia wykonania obowiązku weryfikacji w żaden sposób nie regulowała kwestii jego dokumentowania. Płatnik mógł dowieść tego w każdy dopuszczalny przez prawo sposób, czyli np. sporządzić protokół z przeprowadzonej weryfikacji prawidłowości dokumentów rozliczeniowych za konkretny rok. Gdy naruszył ten wymóg, popełniał wykroczenie, za które groziła grzywna do 5 tys. zł wymierzona przez sąd na wniosek ZUS (art. 98 ust. 1 pkt 6a ustawy o sus).
Uchylenie od 1 stycznia 2015 r. tego obowiązku poprawia sytuację płatników i znosi możliwość nałożenia na nich kary. Zmiana ta w żaden sposób nie zwalnia jednak płatników ze składania korekt dokumentów ubezpieczeniowych, gdy stwierdzą błędy. W zależności od tego, kto je zauważy, obowiązują różne terminy korygowania. Jeżeli nieprawidłowości stwierdzi płatnik we własnym zakresie lub jest to wynikiem działań ZUS, na poprawienie jest siedem dni od zauważenia uchybień. Jeśli natomiast stwierdzenie nieprawidłowości następuje w wyniku:
- decyzji ZUS – na korektę jest siedem dni od uprawomocnienia się decyzji,
- kontroli ZUS – 30 dni od otrzymania protokołu kontroli.
Bez informacji
Od 1 stycznia 2015 r. płatnicy składek nie muszą też podawać ubezpieczonym informacji o należnych za nich składkach zdrowotnych, jeżeli osoby te podlegają tylko temu ubezpieczeniu. Nowelizacja ustawy o sus dopuściła przekazywanie tym osobom informacji, ale tylko na ich wniosek i nie częściej niż raz na miesiąc – za miesiąc poprzedni, z wyłączeniem pobierających emerytury i renty. Przed zmianą przepisów z podania danych o należnych składkach zdrowotnych zwolnieni byli tylko płatnicy, którzy opłacali je za bezrobotnych oraz emerytów i rencistów.
