Wszystko zaczęło się 6 lipca 1982 r., dokładnie 35 lat temu. Wówczas Sejm uchwalił ustawę o radcach prawnych, która powołała do życia największy dziś samorząd prawniczy w Polsce. Kiedy powstawał, było ich 13 tys. Obecnie liczy 41 883 radców prawnych i 7700 aplikantów, którzy przynależą do 19 okręgowych izb radców prawnych.
Kolejna ważna data to 20 listopada 1982 r.: na pierwszym posiedzeniu Komitet Organizacyjny Samorządu Radców Prawnych powołuje 19 tymczasowych okręgowych izb (o właściwości terytorialnej identycznej z dzisiejszą) oraz pełnomocników do spraw ich organizowania. 24–25 września 1983 r. w Warszawie odbywa się I Krajowy Zjazd Radców Prawnych. Pierwszym w historii prezesem KRRP zostaje Józef Zych.
Równie ważny był maj 1989 r. Wtedy ustawa o rozpoznawaniu przez sądy spraw gospodarczych likwiduje Państwowy Arbitraż Gospodarczy, a spory między przedsiębiorstwami przekazuje sądom. Prowadzenie list radców prawnych i aplikacji radcowskiej przypada okręgowym izbom.
Z kolei 1 marca 1996 r. za sprawą noweli kodeksu postępowania cywilnego radcowie zyskują uprawnienie do reprezentowania osób fizycznych w sprawach cywilnych. Pojawiają się jednak rozbieżności w orzecznictwie. Część sądów uznaje prawo radców do reprezentowania osób fizycznych we wszystkich sprawach cywilnych. Druga część uważa, że stosowny przepis musi się znaleźć w ustawie zawodowej.
W marcu 1997 r. Sejm niemal jednogłośnie uchwala nowelizacje ustaw korporacyjnych. Wykonywanie zawodu radcy prawnego ma polegać na świadczeniu pomocy prawnej podmiotom gospodarczym, jednostkom organizacyjnym oraz osobom fizycznym, z wyłączeniem spraw rodzinnych, opiekuńczych i karnych. Wyłączenie to nie obejmuje występowania w sprawach karnych w charakterze pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego oraz powoda cywilnego, kiedy są to podmioty gospodarcze. 2 września 1997 r. radcowie otrzymują togi z niebieskim żabotem.
