W praktyce kwestia doręczania pism w postępowaniu administracyjnym, gdy strona mieszka za granicą, nastręcza wielu problemów.
Z jednej strony istnieją przepisy regulujące tę kwestię (art. 299 oraz art. 300 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=7BEF9C024CC4F60C7DF384D20E3FA05F?id=166935]ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (DzU nr 153, poz. 1270 ze zm.)[/link], z drugiej wiele urzędów stosuje własną praktykę i po prostu wysyła takie pismo pocztą.
Zgodnie z wymienionymi przepisami, [b]jeśli strona mieszka za granicą i nie ustanowiła pełnomocnika do prowadzenia sprawy w Polsce, to wnosząc skargę ma obowiązek ustanowić pełnomocnika do doręczeń[/b]. Dopełnienie tego obowiązku jest w interesie strony, bo brak pełnomocnika powoduje, że pisma pozostawia się w aktach sprawy z takim skutkiem, jakby zostały doręczone.
Warto jednak wiedzieć, że [b]przepisy ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnym nie znajdą zastosowania, jeżeli inaczej stanowi umowa międzynarodowa, której Polska jest stroną. A takich umów jest bardzo wiele.[/b]
- Przykładem umów wielostronnych regulujących tą problematykę są [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=3C1EFBCB188D06FC84E6B4E1EB3FC079?id=77381]Konwencja o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych (Dz. U. z 1998 r. Nr 141, poz. 913)[/link] oraz [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=255104]Konwencja sporządzona na podstawie artykułu K.3 Traktatu o Unii Europejskiej w sprawie wzajemnej pomocy i współpracy między administracjami celnymi, sporządzona w Brukseli dnia 18 grudnia 1997 r. (Dz. U. z 2008 r. Nr 6, poz. 31)[/link]. [b]Jednakże w większości spraw administracyjnych w związku z brakiem podstaw traktatowych - współpraca z zagranicą w dziedzinie doręczania dokumentów w sprawach administracyjnych odbywa się na tzw. zasadzie wzajemności[/b] - podkreśla sędzia Kamila Jończyk - Piskorska, Główny Specjalista w Wydziale Prawa Międzynarodowego w Ministerstwie Sprawiedliwości.
