Królem być nie mogę, księciem nie raczę

Rz: Czy napisał pan już bajkę dla swojej kilkutygodniowej córeczki?

Ludwik Dorn:

To będzie bajeczka okolicznościowa, gdyż na 15 czerwca zostałem zaproszony do Europejskiego Centrum Bajki im. Koziołka Matołka w Pacanowie, aby coś odczytać. Nie chcę już czytać moich starych bajek, więc napiszę nową o Koziołku Matołku. Z tego powodu gromadzę dzieła Kornela Makuszyńskiego, po to, żeby się wczuć w frazę poetycką mistrza.

Co już pan wymyślił?

To będzie prawdopodobnie bajka o Koziołku, który wędruje do Brukseli.

Ale to będzie trochę plagiat z Makuszyńskiego, nie może pan wymyślić czegoś zupełnie własnego?

Wszyscy żyjemy w cieniu mistrzów, a ja jestem skromnym wyrobnikiem.

Oprócz bajek pisze pan coś bardziej politycznego?

Oczywiście piszę swojego bloga. Ostatnio wyzłośliwiam się nad kierownictwem mojej partii i klubu, które moim zdaniem nie rozumie współczesnych uwarunkowań.

Jakie to uwarunkowania?

Internet i posługiwanie się serwisami społecznościowymi, do czego nie potrzeba wcale dużych pieniędzy, jest potężnym narzędziem politycznego działania. Coraz bardziej jestem przekonany, że ta partia, która pierwsza zrozumie, jaką potęgą jest Internet, ale nie jako narzędzie partyjnej propagandy, tylko jako soft power, pewien społeczny wpływ – wygra następne wybory. A mnie się znudził, cytując Pieśń Legionów, „czas kołatania do tępych głów”, więc swoim poglądom daję wyraz w blogu. Może w ten sposób zrobię coś dobrego.

A tępe głowy to gdzie pan widzi?

Od stawiania kropki nad i jest Monika Olejnik. Ja natomiast jestem przekonany, że jeżeli komuś kultura Internetu kojarzy się z piciem piwka i oglądaniem pornoli, to pod wpływem dyskrecjonalnych, dobrych rad nic nie zrozumie. Wierzę jednak, że członkowie PiS, którzy są ludźmi tkwiącymi w nowoczesności, zrozumieją. I być może wymuszą zmiany.

Czy ja dobrze słyszę, że atakuje pan prezesa Kaczyńskiego, bo to on mówił o Internecie i piwku?

Nie atakuję Jarosława Kaczyńskiego, tylko uważam, że jeżeli ktoś nie rozumie nowoczesności, to powinien otworzyć się na ludzi nowoczesność rozumiejących.

Czyli na takich ludzi jak pan?

Jestem już człowiekiem wiekowym. Tym, co w PiS reprezentuję, jest wiedza, że nie w pełni rozumiem nowoczesność oraz pewna pokora.

A jaka jest właściwe dzisiaj pana pozycja w partii?

Moją pozycję w PiS dobrze streszcza apokryficzna dewiza rodu Rohan, bretońskich książąt, „Królem być nie mogę, księciem nie raczę. Rohanem jestem”. Otóż ja jestem w PiS Ludwikiem Dornem.

Pamiętam, że był kiedyś, dla odmiany w Platformie, prominentny poseł, który mówił: Jestem w Platformie Janem Rokitą. I jak to się skończyło?

Tylko że w odróżnieniu ode mnie, pan poseł Rokita przez półtora roku wisiał na klamce Donalda Tuska, żebrząc o stanowisko szefa klubu. Ja o nic nie żebrzę, bo takie są moje obyczaje, jak mówił bohater z „Uciekła mi przepióreczka”. Przecież na początku stycznia odmówiłem objęcia funkcji wiceprezesa PiS, bo wiedziałem, że byłbym jedynie elementem dekoracyjnym.

Ponad pół roku temu zapowiadał pan, że będzie czekał na rozwój sytuacji politycznej, szczególnie sytuacji w PiS. I wtedy może wkroczy pan do gry.

Obawiam się, że słabnące poparcie dla rządu Platformy Obywatelskiej nie będzie się przekładać na wzrost pozycji Prawa i Sprawiedliwości

Rozwój narasta. Jeśli chodzi o wykorzystanie przeze mnie Internetu, to sądzę, że w ciągu miesiąca, półtora ono ekspanduje.

Mój Boże, co ma pan na myśli mówiąc, że „ekspanduje”?

To znaczy tyle, ile znaczy. O konkretach pani się dowie.

Tak łatwo mnie pan nie zweksluje. Co ma ekspandować?

Wykorzystanie przeze mnie Internetu w celu budowania czegoś, co się określa jako miękką siłę, soft power.

Uczciwie mówiąc, gdy byłem bardzo ważny w PiS, kiedy byłem ministrem spraw wewnętrznych i administracji odpowiedzialnym m.in. za wojewodów, świadomie zrezygnowałem z budowania własnego układu. Czyli wyboru drogi, jaką kiedyś przeszedł mój poprzednik Janusz Tomaszewski, tworząc za czasów AWS „spółdzielnię”.

Nie tworzył pan „spółdzielni”, tylko co?

Powołałem niezależną komisję do wyboru wojewodów. Brałem pod uwagę jej opinie, choć nie w 100 procentach. Czasami uważałem, że w grę wchodzą inne względy, albo wiem lepiej, kto będzie dobrym wojewodą bądź wicewojewodą.

Dzięki tej procedurze udało mi się stworzyć, według mojego skromnego zdania, najlepszą ekipę po 1989 roku. To nie byli moi ludzie, tylko bardzo sprawni urzędnicy państwowi z nadania politycznego, ale z nadania za sprawność.