W tym wypadku chodziło o krzywdę spowodowaną stratą (śmiercią) osoby bliskiej (syna), z okresu sprzed wprowadzenia wyraźnej podstawy do zasądzania „odpowiedniej sumy" za stratę bliskiego (od 3 sierpnia 2008 r.).
Kwestia ta wynikła w procesie, w którym Romualda R. domaga się od PZU SA 30 tys. zł odszkodowania i 60 tys. zł zadośćuczynienia za krzywdę doznaną w związku ze śmiercią jej syna Andrzeja R. w wypadku samochodowym, do którego doszło 12 maja 2007 r.
PZU oszacował w tzw. postępowaniu likwidacyjnym odszkodowania z tytułu pogorszenia się sytuacji życiowej matki na 30 tys. zł oraz na 10 tys. zł koszt pochówku i nagrobka. Ubezpieczyciel wypłacił matce dobrowolnie połowę tych kwot, uwzględnił bowiem, że zmarły przyczynił się w 50 proc. do szkody (trójka młodych nietrzeźwych ludzi jechała tragicznego dnia autem bez przypiętych pasów – wszyscy zginęli). Zakład ubezpieczeń wskazał przy tym, że zgodnie z art. 434 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych ubezpieczyciel ponosi odpowiedzialność jedynie za szkodę będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Nie ma zaś podstaw do wypłaty zadośćuczynienia za naruszenie innych dóbr osobistych, w szczególności za ból po stracie bliskiego i utratę więzi rodzinnych.
Przypomnijmy, że zadośćuczynienie za takie krzywdy wprowadzono do kodeksu cywilnego 3 sierpnia 2008 r. Nowy art. 446 § 4 kodeksu cywilnego przewiduje możliwość przyznania czy zasądzenia od sprawcy śmierci (ewentualnie jego ubezpieczyciela) „odpowiedniej sumy" za doznaną krzywdę moralną: cierpienia, stres dla najbliższych tragicznie zmarłego.
Sąd Okręgowy w Ostrołęce doszedł do przekonania, że powódce należy się wyższe odszkodowanie z tytułu pogorszenia sytuacji życiowej (pomagał matce w prowadzeniu sklepu i domu i mógł się nią opiekować w przyszłości), i zasądził jej dodatkowo 10 tys. zł. Nie uwzględnił natomiast roszczenia o zadośćuczynienie, uznając, że ubezpieczyciel nie ponosi odpowiedzialności za naruszenie dobra osobistego w postaci więzi rodzinnych (przed wprowadzeniem nowych przepisów, art. 446 § 4 k.c.).
