Jego dramaturgia zbudowana jest na trzech wielkich scenach. Tej z prologu, rozgrywającej się
17 września 1939 r., w której na pusty most na Bugu wpadają nagle z obu stron tłumy uciekinierów. Jedni uciekają przed Niemcami, drudzy przed Sowietami. Potem obozowa wigilia w Kozielsku i wreszcie niezwykle dramatyczna, ściskająca za gardło sekwencja finałowa. Egzekucja Polaków strzałami w tył głowy w kazamatach smoleńskiego NKWD i nad rowami w lesie katyńskim. Nieprzypadkowo bohaterowie nie mają nazwisk.
Rotmistrz Andrzej, porucznik pilot Paweł, porucznik Jerzy, generał są symbolami mężów, synów, ojców. To na ich powrót z sowieckiej niewoli czekały matki, żony, siostry. I to one są głównymi postaciami filmu. To one żyły przez lata z nadzieją na odnalezienie, a potem odważnie przeciwstawiały się zacieraniu prawdy o zbrodni. Kolejne obrazy układają się w mozaikę powojennych postaw wobec zbrodni katyńskiej. Andrzej Wajda znalazł w niej miejsce także dla rodzimej Antygony i dla alter-ego Maćka Chełmickiego z „Popiołu i diamentu".
21.00 | Canal+ | Dramat wojenny, Polska 2007
