Zamiast miejsc pracy walka z islamem

Scena do złudzenia przypomina czasy, gdy Nicolas Sarkozy pacyfikował przedmieścia francuskich miast, szykując się do wyborów prezydenckich w 2007 roku. Tyle że tym razem w roli superpolicjanta występuje socjalista, a nie polityk prawicy.

- Niezależnie od emocji i odczuć ludzi jedno nie może się zmienić: szacunek dla władzy, dla państwa. Policja zachowała się niezwykle profesjonalnie, po prostu wspaniale – mówił w środę Valls.

Przemówienie wygłosił przed komisariatem w podparyskiej miejscowości Trappes.
To właśnie tu trzy dni wcześniej wybuchły gwałtowne zamieszki po tym, jak policjant zażądał od muzułmanki odkrycia twarzy i dostosowania się w ten sposób do francuskiego prawa: od dwóch lat noszenie zakrywających twarz strojów islamskich (burki czy nikabu) jest nad Sekwaną zakazane. Stojący obok mąż kobiety zareagował jednak brutalnie, uderzając funkcjonariusza. I został aresztowany.

Przez dwie kolejne noce komisariat w Trappes był atakowany przez młodych muzułmanów. Tak jak przed sześcioma laty znów zapłonęły samochody, a przerażeni mieszkańcy nie śmieli wyjść na ulice.

Sytuacja jest wyjątkowo niezręczna dla prezydenta Francois Hollande’a, premiera Jean-Marca Ayraulta i ogromnej większości czołowych działaczy Partii Socjalistycznej (PS): gdy w 2011 roku Zgromadzenie Narodowe przyjmowało ustawę zakazującą noszenia burki, byli przeciw. Dlatego żaden z nich nie komentował wydarzeń w Trappes.

Ale Valls może tryumfować: w tamtym czasie znalazł się wśród małej grupki socjalistycznych deputowanych, którzy poparli rządzącą wówczas konserwatywną UMP i uznali, że zakrywanie twarzy przez kobiety w miejscach publicznych jest niedopuszczalne.

– Najlepszym sposobem na karierę polityczną we Francji jest dziś zapewnienie ludziom pracy. Ale tego nikt nie jest w stanie zrobić. Dlatego drugą w kolejności najskuteczniejszą metodą dojścia na szczyty władzy jest wykorzystanie strachu ludzi, obaw o bezpieczeństwo, a przede wszystkim lęku przed muzułmańskim ekstremizmem – przekonuje „Rz” Dominique Moisi, założyciel Francuskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych (IFRI).

Valls, syn hiszpańskiego artysty, który otrzymał francuskie obywatelstwo dopiero w wieku 20 lat i w przeciwieństwie do większości czołowych polityków nigdy nie uczęszczał do najbardziej prestiżowych szkół kraju, doskonale wie, jak to zrobić. Jest dziś z ogromną nawiązką najbardziej popularnym politykiem na lewicy i tak naprawdę jedyną nadzieją Partii Socjalistycznej na utrzymanie władzy.

Do tego 50-letniego polityka zaufanie ma aż 83 proc. wyborców PS, ale także 67 proc. głosujących na konserwatywną UMP, a nawet 59 proc. zwolenników skrajnie prawicowego Frontu Narodowego.

– Hollande i Ayrault są postrzegani jako politycy miękcy, niezdecydowani. Valls odwrotnie, ma temperament niezwykle zdecydowany, jest też hiperaktywny, tak jak Sarkozy – wskazuje Moisi.

Szefowi MSW poza temperamentem służy jednak także coś innego: głęboko zakorzeniona w społeczeństwie niechęć do liczącej już 7 milionów osób mniejszości muzułmańskiej. Z przeprowadzonego niedawno sondażu dla dziennika „Le Monde” wynika bowiem, że aż 74 proc. Francuzów uważa islam za religię „niekompatybilną z wartościami Republiki”. Taki sam odsetek twierdzi także, że wyznawcy Allaha są „nietolerancyjni”.