Eksplozja oddolnej pomocy uchodźcom

Szykują kanapki, segregują i pakują dary, na noclegownie przerabiają remizy, hale, biblioteki. Gdyby chcieć oszacować skalę pomocy w Polsce dla Ukraińców, można liczyć ją w setkach milionów złotych, a liczbę zaangażowanych – w miliony osób. Gminy każdego dnia zbierają potrzebne rzeczy także dla miast w Ukrainie – np. w Katowicach zebrano już 150 ton darów, które pojechały do Lwowa i Kijowa.

Chętni skrzykują się na portalach społecznościowych, przez łańcuszek znajomych „z potrzeby serca”.

W Miętnem pod Garwolinem na Mazowszu w hotelu jest około 100 uchodźców, a kilkoro przyjęły mieszkające tu rodziny, duża grupa jest zakwaterowana także w pobliskiej Wildze w ośrodkach wczasowych. Pomoc organizują m.in. kobiety z koła gospodyń wiejskich oraz strażacy z miejscowej OSP.

– Nastawiamy się na pomoc celową, żeby zapewniać akurat to, co w danej chwili jest potrzebne, czyli żywność długoterminową, ubrania, pieluszki, zorganizowaliśmy latarki czołówki. Leki i środki medyczne poszyły do starostwa i stamtąd zostały rozwiezione – mówi Anna Lewandowska z koła w Miętnem.

Dary trafiają do świetlicy w OSP. – Jak dowiadujemy się, że komuś coś jest potrzebne, to szukamy tego i dostarczamy – dodaje Natalia Kot z OSP w Miętnem.

Kanapki z serduszkiem

Ostatnio dowiedzieli się, że do Pruszkowa (pod Warszawą) do starego hostelu przyjeżdżają dzieci z sierocińca w Ukrainie i oprócz pościeli i łóżek nie mają praktycznie nic. – „Krzyknęłam” na Facebooku, że organizujemy zbiórkę i zalała nas fala darów. Busem zawieźliśmy ubrania, ręczniki, wózki, kojce, pieluszki, odżywki – opowiada Lewandowska.

Strażacy z OSP w Milanówku pod Warszawą oddali świetlicę uchodźcom.

Czytaj więcej

Społeczeństwo

Zuzanna Dąbrowska: Ludzie pomogli, pora na rząd

Proste społeczne rezerwy się wyczerpują. Odpowiedzialność musi przejąć państwo.

Regularnie co dwa–trzy dni robione są kanapki w ramach akcji „kanapki z serduszkiem”, które mieszkaniec z Garwolina wozi na granicę i tam są przekazywane Polskiej Akcji Humanitarnej. Otrzymują je ludzie czekający w kolejce do przejścia przez granicę.

Wiele urzędów oddelegowało do pracy z uchodźcami swoich urzędników, którzy – jak w Przemyślu, który sąsiaduje z granicą w Medyce – pracują na dwie, a nawet trzy zmiany. – W urzędzie zostali tylko kluczowi pracownicy – przyznaje Kamil Krukiewicz z magistratu w Przemyślu. W tym mieście z wolontariuszami, harcerzami dziennie pracuje kilkaset osób. Obsłużono już setki tysięcy osób, które dostają posiłek, wodę, środki czystości, buty, krótki nocleg i rozjeżdżają się w Polskę i świat. Z Przemyśla odjeżdżają dziesiątki autobusów (opłaca je wojewoda, dla uchodźców są za darmo) w kilkunastu kierunkach.

Paweł Kanclerz, burmistrz Ożarowa Mazowieckiego, przystosował halę sportową we wsi Kręczki na 59 miejsc dla uchodźców, a wszystko im zapewnia z gminnych środków i darów – przyznaje, że nawet nie ma podpisanego z wojewodą porozumienia w sprawie pomocy. Dla uchodźców gotuje prywatny katering i szkolna stołówka. Przewinęło się już 400 kobiet z dziećmi. – Jest potrzeba, działamy, choć rzeczywiście jest to ogromny wysiłek logistyczny i nie wiem, jak długo będzie to możliwe. Rząd musi przygotowywać się na pomoc długofalową, strukturalną – mówi burmistrz Kanclerz.