Policjant w czasie wolnym od służby, będąc po wpływem alkoholu, wywołał awanturę w miejscu publicznym. Był wulgarny i agresywny wobec interweniujących policjantów oraz personelu izby wytrzeźwień, do której został odwieziony. Nie był to pierwszy tego typu incydent z jego udziałem. Czy za takie zachowanie w czasie wolnym może być pociągnięty do odpowiedzialności służbowej?
Tak. Przepis art. 132 ust. 1 ustawy o Policji przewiduje, że policjant odpowiada dyscyplinarnie za popełnienie przewinienia polegającego na naruszeniu dyscypliny służbowej lub nieprzestrzeganiu zasad etyki zawodowej. Zasady te są określone w załączniku do zarządzenia nr 805 komendanta głównego policji z 31 grudnia 2003 r. Z § 14 zasad etyki wynika, że stosunek policjanta do innych policjantów powinien być oparty na przestrzeganiu zasad poprawnego zachowania, poszanowania godności, a także tolerancji w zakresie nienaruszającym porządku prawnego. Z kolei § 23 stanowi, że policjant powinien dbać o społeczny wizerunek policji jako formacji, w której służy, i podejmować działania służące budowaniu zaufania do niej.
Zachowanie policjanta z pewnością naruszyło te zasady i uzasadniało wszczęcie wobec niego postępowania dyscyplinarnego. Jak stwierdził bowiem Naczelny Sąd Administracyjny (wyrok z 31 stycznia 2014 r., I OSK 2687/12, orzeczenia.nsa.gov.pl), nie do przyjęcia są sytuacje, gdy policjant trafia (i to niejednokrotnie) do izby wytrzeźwień z powodu zakłócania w stanie po użyciu alkoholu porządku publicznego, a innym razem sam dowozi do takiej placówki inne osoby w podobnym stanie. Takie zdarzenia godzą w dobre imię policji oraz nie sprzyjają kształtowaniu autorytetu i należytego wizerunku tej formacji.
Fakt, że do określonego zdarzenia doszło w czasie wolnym od służby, nie ma znaczenia. Funkcjonariusz policji powinien bowiem zachowywać się godnie nie tylko w czasie wykonywania czynności służbowych, ale także w życiu prywatnym. Jest to jeden z jego podstawowych obowiązków. Zatem także w okresie urlopu lub w innym czasie poza służbą musi on bezwzględnie unikać zachowań, które mogą pozbawiać macierzystą formację wiarygodności w opinii publicznej.
podstawa prawna: Art. 132 ustawy z 6 kwietnia 1990 r. o Policji (tekst jedn. DzU z 2015 r., poz. 355 ze zm.).