W 2015 r. policjant otrzymał opinię o niewywiązywaniu się z obowiązków służbowych na zajmowanym stanowisku. Nigdy wcześniej nie został tak negatywnie oceniony. Czy przełożony, ustalając wysokość nagrody rocznej, powinien wziąć pod uwagę wzorową dotychczas służbę tego funkcjonariusza i wypłacić mu nagrodę w pełnej wysokości?
Nie.
Przepisy ustawy o Policji nie dają w takiej sytuacji przełożonemu prawa wyboru. Zgodnie z nimi nagrodę roczną obniża się policjantowi w przypadku:
- popełnienia przestępstwa lub przestępstwa skarbowego stwierdzonego prawomocnym orzeczeniem sądu,
- naruszenia dyscypliny służbowej, stwierdzonego w prawomocnie zakończonym postępowaniu dyscyplinarnym,
- otrzymania opinii służbowej, o której mowa w art. 38 ust. 2 pkt 2 uop (o nieprzydatności na zajmowanym stanowisku, stwierdzonej w okresie służby przygotowawczej),
- otrzymania pierwszej lub kolejnej opinii służbowej, o której mowa w art. 38 ust. 2 pkt 3 uop, czyli opinii o niewywiązywaniu się z obowiązków służbowych na zajmowanym stanowisku.
Użycie sformułowania „obniża się" oznacza, że w wymienionych sytuacjach obniżenie nagrody rocznej jest obligatoryjne. Potwierdza to wyrok WSA w Szczecinie z 26 marca 2009 r. (II SA/Sz 93/09), zgodnie z którym z chwilą uzyskania opinii służbowej o wspomnianej treści przełożony staje się zobowiązany do obniżenia nagrody rocznej minimum o 20 proc. W sferze uznania administracyjnego pozostaje natomiast kwestia wysokości obniżenia nagrody w przedziale pomiędzy 20 proc. a 50 proc. Przy obniżaniu nagrody rocznej przełożony policjanta ma bowiem obowiązek uwzględnić całokształt okoliczności sprawy, w szczególności charakter popełnionego przestępstwa, przestępstwa skarbowego lub przewinienia dyscyplinarnego i jego skutków. A także rodzaj i wymiar orzeczonej kary oraz dotychczasowe wyniki policjanta w służbie.
Podstawa prawna: art. 110 ustawy z 6 kwietnia 1990 r. o Policji (tekst jedn. DzU z 2015 r., poz. 355 ze zm.
