Adam Synowiec w latach 2002-2006 był radnym miasta Zduńska Wola. Przed wyborami parlamentarnymi w 2005 r., podpisał się wraz z innymi radnymi pod przygotowaną przez prezydenta Zduńskiej Woli ulotką, która w sposób krytyczny odnosiła się do działalności M.T., kandydata do Senatu w ówczesnych wyborach. Ulotka kolportowana była na terenie kilku gmin w województwie łódzkim i zarzucała M. T. m. in., że nie przykłada się do rzetelnego wypełniania obowiązków radnego.
Przekroczenie uprawnień
W 2008 r. prokuratura wszczęła postępowanie w sprawie korupcji w zduńskowolskim magistracie. Przeprowadzone postępowanie przygotowawcze doprowadziło do wniesienia aktu oskarżenia także przeciwko A. Synowcowi, któremu zarzucono przekroczenie uprawnień w związku z wydaniem ulotki oraz zniesławienie (zarzuty zostały przedstawione także pozostałym radnym, którzy podpisali się pod ulotką).
Sąd Rejonowy w Zduńskiej Woli uznał Adama Synowca winnym przekroczenia uprawnień oraz warunkowo umorzył postępowanie na okres próby 1 roku, nie argumentując przy tym w uzasadnieniu, jakimi przesłankami kierował się przy orzekaniu. W uzupełnionym uzasadnieniu Sąd Rejonowy w Zduńskiej Woli stwierdził, że A. Synowiec, podpisując się pod ulotką, miał pełną świadomość działania z przekroczeniem uprawnień. Uznał, że podjęte działania pozostawały w związku z pełnioną funkcją radnego, a przepisy ustawy o samorządzie gminnym nie uprawniają radnych do wyrażania swojej opinii w takiej formie (mogą to zrobić np. w drodze uchwały). W dodatku, krytyka kandydata do Senatu RP, nie mieściła się, zdaniem sądu, w kompetencjach oskarżonego, bowiem „ustawa mówi o obowiązku radnego dbania o dobro konkretnej wspólnoty samorządowej, a nie województwa i kraju".
Od wyroku Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli Adam Synowiec odwołał się do Sądu Okręgowego w Sieradzu, który w ostatnim czasie skierował sprawę do ponownego rozpoznania.
Tłumienie krytyki
Sprawą byłego radnego zainteresowała się Helsińska Fundacja Praw Człowieka, która stoi na stanowisku, iż orzeczone w pierwszej instancji warunkowe umorzenie postępowania wobec Synowca może stanowić bezprecedensowy przykład wykorzystania art. 231 § 1 k.k. do tłumienia krytyki skierowanej pod adresem osoby publicznej, wyrażonej przez innego funkcjonariusza publicznego. Zdaniem Fundacji, uznanie, iż oskarżony wypełnił swoim zachowaniem znamiona przestępstwa przekroczenia uprawnień, nie znajduje uzasadnienia w treści ustawy o samorządzie gminnym i stanowi nadmierną ingerencję w prawa chronione na mocy art. 54 Konstytucji RP oraz art. 10 EKPC.
