Adwokackie sądy dyscyplinarne: główne tezy orzeczeń 1936–2013

WSD przedstawił wybrane tezy orzeczeń Wyższej Komisji Dyscyplinarnej i Wyższego Sądu Dyscyplinarnego wydane w latach 1936–2013.

Publikacja: 07.06.2014 19:00

Adwokackie sądy dyscyplinarne: główne tezy orzeczeń 1936–2013

Adwokackie sądy dyscyplinarne: główne tezy orzeczeń 1936–2013

Foto: www.sxc.hu

Prezentowany zbiór jest kolejnym, po wyborze orzecznictwa Sądu Najwyższego z lat 2001- 2014 oraz aktualnego orzecznictwa Wyższego Sądu Dyscyplinarnego.

Tezy przedstawione zostały w dwóch częściach, dotyczących odpowiednio zagadnień materialnych oraz procesowych.

Podział prawa dyscyplinarnego materialnego nastąpił w oparciu o poszczególne rozdziały Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu. Zawiera on tezy dotyczące m.in. przepisów ogólnych, zasad wykonywania zawodu, stosunku do organów, przed którymi występuje adwokat, klientów oraz kolegów a także pracy w samorządzie oraz stosunku do władz adwokatury.

Zobacz: zbiór orzeczeń WKD i WSD 1936-2013

W zakresie prawa dyscyplinarnego procesowego podziału dokonano biorąc pod uwagę dopuszczalność odwołania, podstawę prawną orzeczeń, wznowienia postępowania oraz niezawisłość Wyższego Sądu Dyscyplinarnego, a także tymczasowego zawieszenia w czynnościach zawodowych.

Przykładowe tezy

Orzeczenie WKD z dnia 6 marca 1965 r., WKD 14/65:

Prowadzenie spraw przez aplikanta adwokackiego na własny rachunek, pobieranie za nie wynagrodzenia poza zespołem adwokackim, podejmowaniem się uzyskiwania zwolnień z więzienia i wytwarzanie wokół siebie atmosfery człowieka z tzw. chodami dyskwalifikuje go całkowicie jako nie dającego rękojmi wykonywania zawodu adwokata zgodnie z zadaniami adwokatury.

Orzeczenie WKD z dnia 21 listopada 1936 r., 127/36:

Jednym z zasadniczych obowiązków adwokata jest umiejętność pogodzenia najsumienniejszej obrony z nienaganną formą.

Orzeczenie WSD z dnia 25 kwietnia 1986 r., WSD 11/86:

Wypowiedź adwokata, że sędzia nie zna przepisów kodeksu postępowania cywilnego jest niedopuszczalna. Podważa autorytet sędziego i adwokata i godzi w zasady etyki zawodowej. Przepisy KPC dają możliwość adwokatowi, żądania zaprotokołowania jego pytań, czy też wniosków, a w razie ich nieuwzględnienia, możność wnoszenia w trybie art. 160 KPC o uzupełnienie, czy też sprostowanie protokołu.

Orzeczenie WKD z dnia 19 maja 1962 r., WKD 72/62:

Użycie przez adwokata na rozprawie sądowej zwrotu pod adresem kolegi, że wywody jego są bez sensu, godzi w zasady koleżeństwa obowiązującego w stosunkach wzajemnych między członkami palestry i powinno spotkać się z represją dyscyplinarną.

Orzeczenie WKD z dnia 5 grudnia 1964 r., WKD 142/64:

Niewypłacenie przez klienta zaliczki na koszty przejazdu zwalnia adwokata od obowiązku wyjazdu do innej miejscowości, oczywiście jeśli klient był uprzednio należycie wezwany do wpłaty.

Postanowienie WSD z dnia 27 marca 2010 r., WSD 55/09:

Adwokat nie tylko ma prawo ale i obowiązek podjęcia decyzji racjonalnej i winien odmówić sporządzenia pisma, które w jego ocenie - nie ma podstaw prawnych. Wyższy Sąd Dyscyplinarny w pełni te poglądy podziela. Podobnie podziela pogląd, że na tym etapie postępowania - żadna konsultacja z klientem i poznanie jego stanowiska - nie może mieć znaczenia. Nie może być bowiem poszerzana sfera faktów czy dowodów, a tylko taka może wymagać kontaktu z reprezentowaną stroną.

Postanowienie WSD z dnia 1 września 2012 r., WSD 92/12:

Przepis art. 95j ust. 1 Prawo o adwokaturze stanowi, że adwokat lub aplikant adwokacki przeciwko któremu toczy się postępowanie dyscyplinarne lub karne może być tymczasowo zawieszony w czynnościach 33 zawodowych przez Sąd dyscyplinarny w szczególnie uzasadnionych okolicznościach sprawy. Fakultatywne stosowanie tego środka uzależnione zatem jest od szczególnie uzasadnionych okoliczności danej sprawy. Zważyć należy, że każde zachowanie adwokata lub aplikanta adwokackiego naruszające przepisy prawa i powodujące wszczęcie wobec nich postępowania dyscyplinarnego lub karnego jest naganne. Naganność danego czynu wynikająca z samego faktu jego popełnienia nie może być jednak jedyną okolicznością uzasadniającą tymczasowe zawieszenie w czynnościach zawodowych bowiem w takim wypadku każde wszczęcie postępowania, o którym mowa w tym przepisie uzasadniałoby stosowanie tego restrykcyjnego i dolegliwego środka. Oprócz niej istnieć muszą inne okoliczności, które uzasadniałyby stosowanie takiego środka.

Zobacz: cały zbiór orzeczeń WKD i WSD z lat 1936-2013

Jak zapowiada adwokatura, w niedalekiej przyszłości tezy orzeczeń dostępne będą także na stronie internetowej Wyższego Sądu Dyscyplinarnego, której uruchomienie zostało zaplanowane na wrzesień 2014 r.

Prezentowany zbiór jest kolejnym, po wyborze orzecznictwa Sądu Najwyższego z lat 2001- 2014 oraz aktualnego orzecznictwa Wyższego Sądu Dyscyplinarnego.

Tezy przedstawione zostały w dwóch częściach, dotyczących odpowiednio zagadnień materialnych oraz procesowych.

Pozostało 94% artykułu
Konsumenci
Pozew grupowy oszukanych na pompy ciepła. Sąd wydał zabezpieczenie
https://track.adform.net/adfserve/?bn=77855207;1x1inv=1;srctype=3;gdpr=${gdpr};gdpr_consent=${gdpr_consent_50};ord=[timestamp]
Sądy i trybunały
Dr Tomasz Zalasiński: W Trybunale Konstytucyjnym gorzej już nie będzie
Konsumenci
TSUE wydał ważny wyrok dla frankowiczów. To pokłosie sprawy Getin Banku
Nieruchomości
Właściciele starych budynków mogą mieć problem. Wygasają ważne przepisy
Materiał Promocyjny
Bank Pekao wchodzi w świat gamingu ze swoją planszą w Fortnite
Prawo rodzinne
Przy rozwodzie z żoną trzeba się też rozstać z częścią krów