Obraz został przyjęty w depozyt, z przeznaczeniem do zakupu. Według informacji ostatniego właściciela praca przed II wojną światową należała do rodziny Czartoryskich.
- Dzieło Makowskiego powstało w czasie wczesnych poszukiwań artystycznych, kiedy charakterystyczny styl artysty jeszcze się nie wykrystalizował - mówi dr Piotr Łukaszewicz z Muzeum Narodowego we Wrocławiu.
Obraz jest opisywany i reprodukowany przez Tadeusza Dobrowolskiego („Sztuka Młodej Polski, PWN 1963), który pisze: „Zapewne już w Paryżu, dokąd wyjechał w roku 1908, wymalował sporych wymiarów „Wiosnę", obraz typowo eklektyczny, ale bardzo dla epoki znamienny. Odnajdujemy w nim bowiem wpływy Puvis de Chavennesa, Gauguina, Rousseau-celnika i japońszczyzny (w partii pejzażowej), a nawet pewne reminiscencje krajobrazu rodzimego w partii wierzb i gęsi, jakie pojawiły się w widokach Bronowic".
Muzeum Narodowe we Wrocławiu posiada w swoich zbiorach 10 obrazów i 2 rysunki Tadeusza Makowskiego. Obecnie na wystawie stałej „Polska sztuka współczesna" na poddaszu prezentowane są trzy obrazy Tadeusza Makowskiego: „Palacze fajek" (1931), „Dziewczynka i chłopczyk" (1930) i „Wiosna" (1908).
Tadeusz Makowski (1882-1932)
