Wyzwania w planowaniu są zauważalne na wszystkich kontynentach. Fascynujące jest poszukiwanie różnic, specyfiki uwarunkowań klimatycznych, kulturowych czy ustrojowych danych państw, a z drugiej strony – określanie pewnych podobieństw. Pomimo bowiem ogromnych różnic język planowania przestrzennego, w tym jego potrzeb, wydaje się wspólny dla całego świata. Najlepszym tego przykładem mogą być regulacje obowiązujące w państwach afrykańskich: Etiopii i Ugandzie.
Planowanie przestrzenne w Etiopii zostało opisane w wydanej na szczeblu ogólnokrajowym prawnie wiążącej proklamacji. Wśród jej kluczowych wartości, poza zrównoważonym rozwojem, wyróżniono między innymi powiązanie przestrzenne terenów wiejsko-miejskich, rozwój partycypacji społecznej, ochronę dziedzictwa kulturowego, a także równoważenie potrzeb związanych z interesem publicznym i prywatnym.