Lekceważenie Boga źle się kończy

[b]KAI: Czy nie ma ksiądz arcybiskup wrażenia, że ostatnie miesiące coś w Polsce zmieniły – szczególnie jeśli chodzi o stosunek do Kościoła w przestrzeni publicznej?[/b]

[b]Abp. Stanisław Gądecki:[/b] Widoczny dziś nurt antykościelny uległ intensyfikacji już pięć lat temu. Związane jest to w jakiejś mierze z poczynaniami nowych lewicowych ośrodków intelektualnych. Nurt ten, chętny do piętnowania, a niechętny dialogowi, stanowi intelektualną podbudowę radykalizującej się lewicy.

Widać to między innymi w prasie o proweniencji lewicowej, a jeszcze ostrzej na różnych portalach internetowych. Nurt antykatolicki dostrzegam najwyraźniej w pewnych tekstach „Gazety Wyborczej”, które jako żywo – tak w tekstach, a jeszcze bardziej w tytułach – są wprost dezyderatami, przypominają wypowiedzi politruków. W Telewizji Polskiej nie jest on – wydaje mi się – tak bardzo zauważalny, poza drugim programem, gdzie poważne wpływy ma SLD, a programy satyryczne pełne są ironizowania i kpin z Kościoła. (...)

[b]Jaka winna być odpowiedź Kościoła?[/b]

Powrót do autentycznej wiary. Część wrogości jest bowiem wywołana wątłym świadectwem samych chrześcijan, a część rezultatem usprawiedliwiania własnej postawy, nieraz własnych pomyłek życiowych. Wierność ewangelii jest najlepszą odpowiedzią na każdy antykościelny atak. Wobec ewangelicznego świadectwa środowiska wszelka wrogość ostatecznie okazuje się bezsilna.

Jeśli nawet niszczone są przy okazji jej wybuchów instytucjonalne struktury Kościoła, wzmacnia się hart ducha chrześcijańskiego. W ten sposób chrześcijaństwo zawsze staje na nogi. (...)

[b]W ostatnich tygodniach przetoczyła się burza związana z publikacją listu o. Ludwika Wiśniewskiego do nuncjusza abp. Migliore. Ukazuje on dość tragiczny obraz Konferencji Episkopatu. Jak to jest w rzeczywistości?[/b]

List traktuję ze spokojem, ponieważ rozumiem, jak bardzo różne poglądy polityczne może posiadać człowiek i jak mocno te poglądy wpływają na jego widzenie Kościoła. Każdy ma prawo powiedzieć, co go boli w Kościele. Czy wszystkie tezy o. Wiśniewskiego są zasadne, to inne pytanie. Nie zgadzam się z nim w kwestii powszechnego antysemityzmu wśród duchowieństwa. (...) Dla episkopatu konstytutywna jest jedność wiary i obyczajów. W tej materii żaden biskup nie może mieć innego zdania od papieża i Kościoła powszechnego. Gdy zaś idzie o poglądy polityczne, są one kwestią własnego rozeznania i osądu. Różnice wśród biskupów są spore, ale nie jest to przedmiotem nauczania Kościoła i w tym zakresie można się różnić.

[b]Co w takim razie dzieli episkopat?[/b]

Odmienny jest stosunek biskupów do Radia Maryja, „Naszego Dziennika”, „Tygodnika Powszechnego”. Mają te media swoich sympatyków i przeciwników. Poza tym ziarna prawdy pojawiają się i w konserwatywnym, i w liberalnym piśmie katolickim. Jeśli zaś tak natarczywie domagamy się pluralizmu, dlaczego nie wolno nam go przyjąć w Kościele? (...) Nikt z biskupów nie podważa wartości katechezy czy modlitwy w Radiu Maryja i TV Trwam. Niebezpieczny jest zawsze duch fanatyzmu. Natomiast w kwestiach politycznych radio musi sobie zdawać sprawę, że z jakąkolwiek partią się sprzymierzy, w końcu straci na tym Kościół, a nie partia, bo ta często nie ma nic do stracenia. Łatwo jednak w tym procesie uczynić Pana Boga sługą interesu partyjnego.

[b]Czy episkopat poczuwa się do odpowiedzialności za duszpasterski kształt Radia Maryja?[/b]

Za nauczanie w Kościele diecezjalnym odpowiada biskup, a Konferencja Episkopatu za nauczanie katolickie na terytorium całego kraju. Problem jednak w tym, na ile zakonnik czuje związek z biskupem, a na ile się nim posługuje. (...)

[b]Czy skoro nastąpił sojusz Radia Maryja z tak istotną siłą polityczną jak PiS, radio zyskało świecki parasol, z którym biskupi nie chcą wchodzić w konflikt?[/b]

Biskupi – w sprawach wiary i obyczajów – nie boją się żadnego konfliktu. Uważam jednak, że namaszczanie ruchów politycznych jest niebezpieczne. Po pierwsze, są to całkiem odmienne dziedziny, a po wtóre, partie ze swej natury obejmują interes częściowy, Kościół natomiast jest powszechny.

Po trzecie, partie zazwyczaj jedynie w deklaracjach trzymają się nauki Kościoła, a zasadniczo idzie im o nadużycie autorytetu Kościoła dla własnych celów. Nazizm też odwoływał się do Boga, ale po to, by uczynić go sługą narodu niemieckiego.

[wyimek]Jakiekolwiek zawłaszczenie Boga w służbie jakiejkolwiek partii jest niedopuszczalne. W czymś takim Kościół nie może uczestniczyć, ponieważ lekceważenie Boga źle się kończy.Nurt antykatolicki dostrzegam najwyraźniej w pewnych tekstach „Gazety Wyborczej”, które jako żywo – tak w tekstach, a jeszcze bardziej w tytułach – są wprost dezyderatami, przypominają wypowiedzi politruków

[/wyimek]