Bloger przyznaje się:

Kupiłem sobie dzisiaj „Newsweek'a”. Od kiedy redaktorem tego tygodnika został Tomasz Lis, rozpocząłem własny protest. Nie kupowałem magazynu w odpowiedzi na ciągły spadek poziomu pisma i przejęcie go przez wyżej wymienionego dziennikarza. Mimo wszystko dzisiaj zawiesiłem bojkot, by przekonać się jak zmienił się stary, dobry „Newsweek”.

Niestety ku mojemu zdziwieniu, światopogląd gazety, która zawsze była gdzieś pośrodku sceny politycznej i nigdy nie angażowała się zanadto, w popieranie jakiejkolwiek opcji został całkowicie zburzony

Jak twierdzi:

Po sukcesie „Uważam Rze”, które skupiło wokół siebie ogromną rzeszę prawicowych czytelników, ktoś w Axel Springer (właściciel „Newsweek'a”), wpadł na pomysł, że tak samo jak „Uważam Rze” skupiło prawicę, tak podupadły w rankingach „Newsweek”, skupi wokół siebie czytelnika dużo mniej wymagającego, sympatyzującego z rządem i będącym za utrzymaniem obecnego status quo. Cel został osiągnięty, krzykliwymi okładkami, prorządowymi artykułami i obniżeniem poziomu artykułów, z którymi czasami aż ciężko podjąć merytoryczną dyskusję. „Newsweek” jest teraz na pewno numerem jeden, wśród wszystkich tygodników, jeśli chodzi o tabloidyzację.

Tak jest od pierwszych stron tygodnika. Bloger nie ma wątpliwości, że wstępniak Lisa jest „próbą wybielenia i usprawiedliwienia przywar obecnego premiera”. Na dowód cytuje Tomasza Lisa:

Nasz następny premier nie może zarabiać więcej niż średnia krajowa. Polityka to służba, służba nie może zarabiać więcej niż pan, a panem jest obywatel.

Zdaniem blogera:

Te i wiele podobnych pisanych w podobnym tonie, prześmiewczych opinii na temat przyszłego premiera sugeruje czytelnikowi, że tak naprawdę nie mamy prawa od premiera wymagać. Szczególnie nie mamy prawa wymagać uczciwości, bo to cecha ciemnogrodzianina.

„Davy Jones” wyciąga wnioski:

Myślenie według redaktora Lisa jest przywarą Polaka a nie zaletą. Najlepiej nie wymagać za dużo, nie przyglądać się, nie doszukiwać drugiego dna. To już wyszło z mody. Prześmiewczy w stosunku do krytycznych jednostek tekst redaktora Lisa oceniam, jako niezbyt zabawną próbę wybielenia tego, co zarzuca się często Donaldowi Tuskowi.