Czytaj więcej
Od kilku tygodni w Polsce trwa medialna burza wokół osoby Jana Pawła II. Tuszował pedofilię czy z nią walczył?
Głośny wywiad sprzed kilku tygodni, w którym Adam Michnik bronił Jana Pawła II przed atakami swoich młodszych kolegów, został kompletnie niezrozumiany przez tych, do których był skierowany. Autorowi chodziło moim zdaniem nie tyle o obronę dobrego imienia papieża, ile o uniknięcie festiwalu, z którym mamy do czynienia od czasu ukazania się reportażu Marcina Gutowskiego. Uruchomienia logiki zdarzeń, która nikomu nie jest tak bardzo na rękę jak Jarosławowi Kaczyńskiemu.
Przypomnijmy sobie jeden z pierwszych dni czarnych protestów po ukazaniu się wyroku Trybunału Konstytucyjnego. Prezes PiS wystąpił wtedy z odezwą do członków swojej partii: brońcie kościołów, powstrzymajcie barbarzyńców. Co mogło mieć oczywiście ten skutek, że protestujący, którzy byliby w stanie nawet spokojnie przejść obok kościelnych zabudowań, na myśl, że ustawieni w ich obronie są funkcjonariusze znienawidzonego przez nich PiS-u, ruszyliby do ataku. Ponieważ trudno wyobrazić sobie wygodniejszą, politycznie bardziej opłacalną sytuację niż ta, w której partia Kaczyńskiego zaczyna się jawić w glorii chwały ostatniego szańca obrony cywilizacji chrześcijańskiej. A właśnie zamachem na nią jest dla zdecydowanej większości faktycznych lub potencjalnych zwolenników PiS-u atakowanie Jana Pawła II.
Apele o wywieszanie zdjęć papieża w szkołach czy ich przynoszenie do sali obrad Sejmu służą zrealizowaniu dokładnie tego samego scenariusza, o który mogło chodzić w 2020 r. „Tylko my możemy ich powstrzymać, może i mamy swoje wady, ale jesteśmy kordonem sanitarnym broniącym was przed zalewem Hunów”. Skuteczność podobnego komunikatu doskonale rozumie Kaczyński, przewidywał ją też moim zdaniem Michnik, natomiast pozostaje ona poza zasięgiem wzroku zamkniętych w swojej warszawkowej czy twitterowej bańce rachmistrzów sumienia Jana Pawła II.
Tak bardzo przegrzali w swoim rozliczeniowym zapale, że zrazili tym wszystkich nie tylko neutralnych, ale też niechętnych Kościołowi Polaków. Bo można narzekać na księdza proboszcza czy nawet (zwłaszcza) tego czy innego biskupa, ale „od papieża Polaka wara”.
