Dawanie jałmużny żebrakom podobno nie jest dobrą formą pomocy. Dlaczego?

Wojciech Bystry:

Dopóki będziemy ludziom żebrzącym dawać jałmużnę, dopóty organizacje i instytucje do tego powołane nie będą w stanie im pomóc. Żebractwo przynosi tym ludziom wymierne korzyści, więc oni nie chcą się do nas zgłaszać. Wolą naciągać innych na doraźną pomoc. My zaś chcemy ich aktywność skierować na inne tory.

Mamy to tłumaczyć zaczepiającym nas żebrakom?

Zawsze kiedy ktoś zaczepia mnie na ulicy, to daję mu swoją wizytówkę i proszę, żeby przyszedł do nas, a my na pewno mu pomożemy. I to nie tylko dając chleb. Pomożemy mu pracować nad sobą i nad swoim życiem. Żadna z takich osób jakoś do nas jeszcze nie trafiła.

Ale trudno odmówić paru złotych, bo historie tych ludzi chwytają za serce...

Choć nie są oni psychologami, to dobrze wiedzą, w jaki sposób grać na emocjach. Trzeba asertywnie odmówić i powiedzieć, że są instytucje, które mogą im pomóc.

A jak mówią, że tej pomocy nikt nie chce im udzielić...

Są dobrze przygotowani, aby wszystkie argumenty obalić. Do schroniska nie pójdą, "bo tam są wszyscy pijani albo mają wszy". To są odpowiedzi, które dla osób niewtajemniczonych rzeczywiście mogą wydawać się przekonujące, ale prawda jest zupełnie inna.

Jak ich skłonić, żeby poszli po prawdziwą pomoc?