Zauważają nas, gdy coś blokujemy

Rz: Jak to jest robić karierę na nieszczęściu niepełnosprawnych?

Chodzi pani o opiekunów osób niepełnosprawnych, których wprowadziłem do Sejmu? Nie robię na nich kariery. Od ponad dwóch lat spotykam się z tym środowiskiem. W jego interesie podejmowałem rozmaite działania. To Janusz Palikot mówił o robieniu kariery przy matkach i uważam, że to była pomocna dłoń dla Donalda Tuska. W każdym razie wyglądało to na próbę zdyskredytowania całego protestu i mnie osobiście.

Palikot skompromitował siebie, żeby pomóc Tuskowi?

Nigdy nie słyszałem, by jakiś klub kazał nagrywać przez Sejm swoje posiedzenia. Palikot jest harcownikiem, który liczy na współrządzenie z Tuskiem. Wspierał go w kluczowych sprawach i robi to nadal.

Ale to chyba nie przypadek, że przyprowadził pan opiekunów niepełnosprawnych do Sejmu w czasie kampanii wyborczej?

Ależ to nie jest ich pierwsza wizyta w Sejmie. Przychodzili tu wiele razy. Z naszej inicjatywy odbyło się wiele konferencji prasowych i spotkań z tym środowiskiem, a także spotkanie z marszałek Sejmu Ewą Kopacz. Myślę, że także te działania miały wpływ na przyznanie opiekunom niepełnosprawnych dzieci specjalnego dodatku rządowego w wysokości 200 złotych. Solidarna Polska już dawno przygotowała projekt podwyżki świadczeń dla opiekunów niepełnosprawnych, z którym nic się nie dzieje. Za to w Sejmie ustalił się taki rytuał: po każdej naszej interwencji w tej sprawie wśród dziennikarzy pojawiał się któryś z niepełnosprawnych posłów PO – Sławomir Piechota lub Marek Plura –i odpowiadał, że prace się toczą i wszystko jest w porządku.

Jedni niepełnosprawni kontra drudzy niepełnosprawni?

No właśnie. I ta gra toczyła się dwa lata. W dniu, w którym rozpoczął się protest opiekunów, było dokładnie tak samo. Po naszej konferencji, na którą przyszło ponad 30 osób, natychmiast pojawił się poseł Piechota i jak zwykle zaczął opowiadać, że wszystko jest w porządku, a rząd pracuje. I wtedy ci ludzie autentycznie się wkurzyli.

Nie wiedział pan, że zamierzają okupować Sejm?

Nie miałem o tym pojęcia. Według mnie to była spontaniczna decyzja. Najpierw wtargnęli na mównicę, gdzie był Piechota, i zaczęli przedstawiać swoje racje, a potem zdecydowali, że zostają. Nie miałem innego wyjścia – musiałem im pomóc. Ale, jak się okazało, to był dobry krok, bo premier i inni politycy pochylili się nad ich sytuacją życiową, społeczną i materialną, a nawet został pospiesznie przygotowany projekt podwyżki świadczeń. To pierwszy drobny sukces tego środowiska od sześciu lat.

Ale protestu nie skończyli.

Bo tym opiekunom nie chodzi o ochłap w postaci niecałych 200 złotych podwyżki. Chcą, żeby powstał system pomocy rodzinom z niepełnosprawnymi dziećmi. Poza tym, żeby premier ich przeprosił. To środowisko jest od lat marginalizowane, nikt ich nie słucha. Opiekunowie dorosłych niepełnosprawnych zostali pozbawieni świadczeń. Od ośmiu miesięcy są bez środków do życia, popadają w długi, muszą żebrać o pomoc w różnych fundacjach, a ci, którzy nie chcą żebrać – wegetują. A rządzący jedynie zamiatali problem pod dywan i teraz za to płacą.

Ale dlaczego ofiarą tej sytuacji miałby paść Marek Michalak, rzecznik praw dziecka, którego chce pan odwołać?

Bo on dla tych ludzi nic nie zrobił. Przyszedł co prawda do protestujących, ale nie zaproponował im żadnej pomocy, tylko przyjął faryzejską postawę, że martwi go los dzieci śpiących w Sejmie na podłodze.

Jest rzecznikiem praw dziecka.

To szkoda, że się nie zainteresował warunkami, w jakich żyją niektóre rodziny z niepełnosprawnymi dziećmi. Dla mnie to była wypowiedź raczej rzecznika rządu, który chce się pozbyć problemu z Sejmu. Pan Michalak jest rzecznikiem praw dziecka już drugą kadencję i niewiele dobrego zrobił. Po naszym oświadczeniu, że będziemy próbowali go odwoływać, dostałem e-maile od różnych środowisk, które twierdzą, że pan Michalak lekceważy ich problemy.

A może Solidarna Polska po prostu wyspecjalizowała się w skrajnych postulatach, które co prawda nie mają szans na realizację, ale przynoszą wam rozgłos, jak np. próba rozszerzenia zakazu aborcji na względy eugeniczne albo oprotestowanie uchwały o okrągłym stole albo wniosek o samorozwiązanie Sejmu.

To nieprawda. Jesteśmy bardzo aktywnym klubem. Przygotowaliśmy wiele projektów ustaw, ale to kompletnie nikogo nie interesuje. Media są zainteresowane wyłącznie wojną między PO a PiS. Dlatego nasze istnienie zostaje zauważone przede wszystkim wówczas, gdy coś zablokujemy albo stajemy się języczkiem u wagi. Część klasy politycznej obawia się nas jako alternatywy, dlatego są próby przemilczania naszych działań.

Nie wiem, czy to jest poważne, że kilkunastoosobowy klub składa wniosek o samorozwiązanie Sejmu, do którego poparcia potrzeba ponad trzystu głosów.

Złożyliśmy ten wniosek, bo uważamy, że państwo nie radzi sobie z rozwiązywaniem problemów. Korupcja narasta, mamy infoaferę, o której szef CBA powiedział, że jest to największa afera korupcyjna po 1989 roku. Nepotyzm, upolitycznienie funkcji i stanowisk. Ludzie umierają pod szpitalami. Nasze państwo nie spełnia podstawowych zadań.

Podstawowe zadania spełnia, bo przecież działają urzędy, sądy, policja.

Niby wszystko działa, a ludzie mają poczucie, że nie działa. Poza tym nasz wniosek był testem dla innych partii na prawdziwość ich słów. W szczególności dla PiS, które jest głównym oponentem PO.

Zdaje się, że PiS jest dla was jedynym punktem odniesienia na scenie politycznej. Widzę w pana gabinecie mapę okręgów wyborczych z nazwiskami waszych kandydatów i PiS.

Jesteśmy jedyną konkurencją parlamentarną dla PiS, bo inne środowiska prawicowe są poza parlamentem. Prezes Kaczyński ma świadomość, że możemy zabrać jego partii sporo elektoratu. Dlatego prowadzona jest wobec nas polityka atakowania, przemilczania lub rozbijania.

Jeżeli zabierzecie PiS część głosów i nie wejdziecie do Sejmu, to będą to głosy stracone.

Czy z tego powodu całe pokolenia mają rezygnować z działalności politycznej? Bo jest PiS, którego nie wolno osłabiać? Przecież to absurd. PiS prowadzi politykę monopolu na prawicy i płaci za to cenę pozostawania w opozycji. Bo gdyby całą prawicę skupić w jednej koalicji, to wygrałaby wybory. Ale wartością dla PiS jest monopol na prawicy.

Narzeka pan na Kaczyńskiego, a sami nie zdołaliście się dogadać na wspólny start w wyborach z Jarosławem Gowinem. Dwie małe partie.

Boleję nad tym. Osobiście uważam, że byłoby najlepiej, gdyby powstała jedna formacja centroprawicowa, ale z powodów ambicjonalnych i innych nie ma woli porozumienia. Chcieliśmy się dogadać z Gowinem, ale on kompletnie nie był tym zainteresowany. Ostatnio prowadził z nami rozmowy tylko po to, żeby opóźnić nasze działania. Przypuszczam, że Gowin jest dogadany z PiS i jak mu nie wyjdzie jego projekt, to po prostu pójdzie do Kaczyńskiego.

Może wy też powinniście się nad tym zastanowić?

Na razie PiS próbuje nas wszelkimi sposobami zdestabilizować. A nasz klub mimo wszystko trwa.

Trwacie, ale nieustannie się skarżycie, że ktoś chce wam podebrać posłów – a to Przemysław Wipler, a to Kaczyński.

Dlaczego nie mielibyśmy o tym mówić, skoro to prawda, Stale próbuje się wyciągać naszych posłów. Nie ma akceptacji dla takich działań.