Pomimo postępującej liberalizacji rynku energii elektrycznej obowiązek przedkładania taryf do zatwierdzenia prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki pozostaje póki co aktualny dla przedsiębiorstw energetycznych, pełniących funkcję sprzedawców z urzędu. Tymczasem prawo energetyczne nie odpowiada na wszystkie pojawiające się w praktyce wątpliwości dotyczące funkcjonowania zatwierdzanych taryf, w tym w zakresie ceny energii sprzedawanej odbiorcy taryfowemu.
Modelowe ujęcie
Przypomnijmy, że decyzja prezesa URE zatwierdzająca taryfę ma charakter czasowy (wygasa z ostatnim dniem okresu objętego zatwierdzeniem), a przedsiębiorstwo energetyczne nie dysponuje pełną swobodą w zakresie ustalania początkowego terminu obowiązywania taryfy. Prawo energetyczne nakazuje bowiem wprowadzenie taryfy do stosowania nie wcześniej niż po upływie 14 dni i nie później niż do 45 dnia od dnia jej opublikowania w Biuletynie URE (art. 47 ust. 4). W modelowym ujęciu, przedsiębiorstwo energetyczne występuje z odpowiednim wyprzedzeniem o zatwierdzenie nowej taryfy. Następnie wprowadza nową taryfę do stosowania w taki sposób, aby pierwszy dzień jej obowiązywania przypadał bezpośrednio po dniu wygaśnięcia decyzji zatwierdzającej taryfę dotychczasową.
Okres przejściowy
Problem pojawia się wówczas, gdy nowa taryfa zostanie zatwierdzona i opublikowana w Biuletynie URE przed dniem wygaśnięcia decyzji zatwierdzającej dotychczasową taryfę, ale później niż 14 dni przed dniem wygaśnięcia tej decyzji (przykładowo, gdy dotychczasowa taryfa została zatwierdzona na okres do 31 grudnia, a nowa taryfa zostanie opublikowana w Biuletynie URE 24 grudnia). W takim przypadku rodzi się pytanie o to, jakie ceny energii powinno stosować przedsiębiorstwo energetyczne w okresie przejściowym, tj. od wygaśnięcia decyzji zatwierdzającej dotychczasową taryfę do dnia, od którego nowa taryfa będzie mogła zostać wprowadzona do stosowania.
Trudno zaakceptować tezę o niedopuszczalności prowadzenia sprzedaży przez przedsiębiorstwo energetyczne w okresie przejściowym ze względu na brak obowiązującej taryfy. Podobnie, nie do zaakceptowania jest pogląd, że w okresie przejściowym przedsiębiorstwo energetyczne może stosować dowolne ceny.
Prawo energetyczne wydaje się także wykluczać stosowanie w okresie przejściowym dotychczasowej taryfy. Przedłużenie okresu stosowania dotychczasowej taryfy obwarowano bowiem szczególnymi warunkami. Jest ono dopuszczalne wyłącznie w przypadku, jeżeli decyzja prezesa URE nie została wydana albo toczy się postępowanie odwoławcze od decyzji prezesa URE (art. 47 ust. 2c). Tymczasem podany wyżej przykład (stara taryfa obowiązuje do 31 grudnia, nową opublikowano 24 grudnia) nie mieści się w dyspozycji tego przepisu, interpretowanego na gruncie wykładni językowej. Z kolei wcześniejsze wdrożenie do stosowania nowej taryfy pozostawałoby w sprzeczności ze stanowczym nakazem wprowadzania tej taryfy do stosowania nie wcześniej niż po upływie 14 dni od dnia jej opublikowania w Biuletynie URE.
