Sankcja za wszystkie przestępstwa nie musi się pokrywać

W sprawie podwójnego karania w przypadku ENA głos zabrał Athanasios Rantos, rzecznik generalny Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Luksemburgu.

– Przesłanka podwójnej karalności w kontekście ENA jest spełniona, gdy interes chroniony prawem państwa członkowskiego wydającego nakaz jest podobny do interesu chronionego w państwie członkowskim wydającym nakaz – uważa rzecznik.

Czytaj więcej

Sądy i trybunały

Prawnikom nie zawsze uda się zablokować ENA

Nie wystarczy twierdzić, że sędziów wadliwie powołano. Trzeba też wykazać, że może mieć to wpływ...

Rzecznik twierdzi, że sąd wykonujący europejski nakaz aresztowania nie może odmówić jego wykonania z takiego powodu, że niektóre z poszczególnych czynów karanych w wydającym nakaz państwie UE jako jedno przestępstwo nie podlegają karze w państwie go wykonującym.

W 2009 r. mężczyzna został skazany przez włoski wymiar sprawiedliwości na 10 lat więzienia za niszczenie mienia i szabrownictwo popełnione podczas manifestacji przeciwko szczytowi G8 w Genui. Zatrzymany we Francji mężczyzna nie zgodził się na swe przekazanie na podstawie ENA wydanego przez włoski sąd. W 2020 r. izba śledcza sądu apelacyjnego w Angers we Francji odmówiła wydania go Włochom, wskazując, że dwa spośród siedmiu zarzuconych mężczyźnie czynów nie stanowią przestępstw we francuskim prawie karnym.

Do TSUE trafiło pytanie prejudycjalne, w którym francuski sąd prosi o wyjaśnienie zakresu przesłanki podwójnej karalności w rozumieniu decyzji ramowej.

W przedłożonej w czwartek opinii rzecznik generalny Athanasios Rantos powiedział, że w okolicznościach przedstawionych przez sąd krajowy przepisy tej decyzji ramowej prowadzą do wykonania ENA.

Przypomina on, że prawo Unii umożliwia państwom członkowskim, w określonych przypadkach, uzależnienie wykonania wyroku skazującego od spełnienia przesłanki podwójnej karalności.

Ponieważ stanowi ona wyjątek od ogólnej zasady uznawania wyroku i wykonywania kary, zakres zastosowania podstawy odmowy dotyczącej braku podwójnej karalności należy interpretować w sposób ścisły – uważa. I dodaje, że wystarczającą przesłanką dla celów oceny podwójnej karalności jest okoliczność, iż czyny, co do których w państwie wydającym orzeczono karę, stanowią także przestępstwo w państwie wykonującym nakaz.

– Zgodnie z orzecznictwem Trybunału nie jest wymagane dokładne pokrywanie się ani znamion przestępstwa zakwalifikowanego, odpowiednio, w prawie wydającego nakaz i go wykonującego – mówi rzecznik Rantos, który zauważa też, że w tej konkretnej sprawie przesłanka podwójnej karalności jest spełniona, ponieważ czyny objęte przestępstwem „niszczenia mienia i szabrownictwo” podlegają we Francji sankcjom karnym, dla których istotnym interesem jest ochrona właścicieli danego mienia.

Ponadto, zdaniem rzecznika, jeżeli wziąć pod uwagę brzmienie, kontekst i cel decyzji ramowej, nie wymaga ona, by wszystkie czyny składające się na jedno przestępstwo, którego dotyczy ENA, stanowiły przestępstwo w państwie wydania.