Tak wynika z projektu ustawy o aktywności zawodowej, który jest właśnie konsultowany. Ma ona od przyszłego roku zastąpić ustawę o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (DzU z 2020 r., poz. 690 ze zm.).
Obecnie prawo do zasiłku przysługuje, jeżeli w okresie 18 miesięcy bezpośrednio poprzedzających dzień zarejestrowania w urzędzie pracy dana osoba posiada co najmniej 365 dni okresów uprawniających do jego wypłaty. Należy się on, co do zasady, od dnia rejestracji w UP. Chyba że taka osoba sama rozwiązała stosunek pracy lub stosunek służbowy za wypowiedzeniem albo stało się tak na mocy porozumienia stron, czy też z własnej winy, ewentualnie ma zawieszoną działalność w CEIDG. Wówczas zasiłek jest wypłacany po okresie wyczekiwania, który wynosi 90 lub 180 dni, chyba że:
- porozumienie stron nastąpiło z powodu upadłości, likwidacji pracodawcy lub zmniejszenia zatrudnienia z przyczyn dotyczących zakładu pracy,
- rozwiązanie stosunku pracy lub stosunku służbowego za wypowiedzeniem lub na mocy porozumienia stron było spowodowane zmianą miejsca zamieszkania osoby zatrudnionej,
- umowa o pracę została rozwiązana w trybie art. 55 § 11 kodeksu pracy (tj. rozwiązanie umowy przez pracownika bez wypowiedzenia, gdy pracodawca dopuścił się w stosunku do niego ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków).
