Najczęściej dotyczy to osób, które dotarły do dokumentów potwierdzających swoje zarobki z dawnych lat (np. odnalazły legitymację ubezpieczeniową, zidentyfikowały przechowawcę dokumentacji zlikwidowanego zakładu pracy). Gdy przyniosą te dokumenty do ZUS, ten zbada, czy wykazane w nich zarobki pozwolą na zastosowanie innego wariantu ustalenia podstawy wymiaru świadczenia. Może się np. okazać, że korzystniejsze będzie inne dziesięć kolejnych lat kalendarzowych wybranych z ostatniego 20-lecia lub też wariant ustalenia podstawy wymiaru z 20 dowolnie wybranych lat z całego okresu ubezpieczenia.
Taki sposób przeliczenia podstawy wymiaru emerytury zawsze uzależniony jest od tego, czy nowo ustalony wskaźnik zarobków w stosunku do przeciętnych płac jest wyższy od obliczonego poprzednio. Ważne więc, aby wynagrodzenia z nowego okresu były wyższe w stosunku do przeciętnych płac od tych wynagrodzeń, które ZUS wcześniej uwzględnił.
Warto jednak pamiętać, że przeliczenie podstawy wymiaru emerytury z uwzględnieniem zarobków uzyskiwanych wyłącznie przed jej przyznaniem ma jedną zasadniczą wadę.
Emeryt nie może w tym przypadku liczyć na zastosowanie nowej kwoty bazowej obowiązującej w dniu zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie świadczenia. ZUS zastosuje zawsze starą bazówkę, przyjętą poprzednio do obliczenia emerytury.
Mimo wszystko świadczenie może być i tak nieco wyższe od wcześniej wyliczonego, dlatego warto rozważyć również i taki sposób przeliczenia emerytury.
