Roczne rozliczenie PIT: Jak rozliczyć dochody z zagranicy

Przy rozliczeniach zarobków zagranicznych ważne jest ustalenie miejsca zamieszkania podatnika oraz to, którą z dwóch metod obliczania podatku ma zastosować.

Kiedy składamy PIT w Polsce?

Rodacy wyjeżdżający do legalnej pracy za granicę powinni rozliczyć swoje dochody osiągnięte zarówno w Polsce, jak i za granicą. W pierwszej kolejności trzeba ustalić, gdzie podatnik mieszka. Miejsce zamieszkania jest rozumiane jako:

-  posiadanie w Polsce centrum interesów osobistych lub gospodarczych (tzw. ośrodek interesów życiowych) lub

-  przebywanie w Polsce dłużej niż 183 dni w roku podatkowym (w przypadku PIT jest to rok kalendarzowy).

Kto mieszka za granicą, podlega tylko tzw. ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu i rozlicza w Polsce tylko dochody tutaj osiągnięte. Kto mieszka w Polsce (czyli jest tzw. polskim rezydentem podatkowym), powinien się rozliczyć w Polsce, także z dochodów zagranicznych.

Jakie są metody obliczeń podatku?

Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, które Polska zawarła z 86 państwami, przewidują dwie metody:

-  wyłączenia z progresją,

-  odliczenia proporcjonalnego.

Jeżeli dochód został osiągnięty w państwie, z którym nasz kraj nie zawarł umowy podatkowej, stosuje się metodę proporcjonalnego odliczenia.

Według metody wyłączenia z progresją w polskim rozliczeniu odlicza się od podstawy opodatkowania dochód osiągnięty za granicą. Do ustalenia stawki podatku od pozostałego dochodu stosuje się jednak stawkę podatkową właściwą dla całego dochodu, łącznie z tym osiągniętym za granicą.

Metoda wyłączenia z progresją jest przewidziana m.in. w umowach z Niemcami, Wielką Brytanią i Irlandią, dokąd najczęściej wyjeżdżamy do pracy. Przewiduje ona obowiązek składania rozliczenia rocznego, gdy podatnik osiągnie w Polsce inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce według skali podatkowej. Nawet jeśli ich nie osiąga, powinien jednak złożyć zeznanie roczne, gdy będzie chciał skorzystać ze wspólnego rozliczenia z małżonkiem albo opodatkować dochody w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci. Innymi słowy, jeśli podatnik jest kawalerem, zarabia za granicą, a do Polski przyjeżdża jedynie owe pieniądze wydawać i nic tu nie zarabia, nie musi w Polsce składać zeznania podatkowego.

Metoda odliczenia proporcjonalnego oznacza, że dochód osiągany za granicą jest opodatkowany w Polsce, ale od należnego podatku odlicza się podatek zapłacony za granicą. Takie odliczenie jest możliwe tylko do wysokości podatku przypadającego proporcjonalnie na dochód uzyskany w obcym państwie. Jeśli zatem podatek za granicą byłby wyższy niż w Polsce, konieczne będzie odliczenie części podatku zagranicznego, ale nie będzie można odliczyć go w całości. Umowy przewidujące tego typu rozliczenie Polska zawarła m.in. z Belgią, Holandią, Islandią, Rosją i USA. Jeśli osiągnęliśmy dochody w jednym z takich krajów, dochody zagraniczne wykazujemy zawsze, bez względu na to, czy w Polsce osiągnęliśmy dochody opodatkowane według skali podatkowej.

Pełna lista umów podatkowych zawartych przez Polskę jest dostępna pod adresem www.msz.gov.pl w dziale „informacje konsularne – informator dla podatników".

Jak przygotować zeznanie?

Dochody uzyskane za granicą rozliczamy na formularzu PIT-36 wraz z załącznikiem PIT/ZG (osobny załącznik dla każdego kraju). Należy w nim wykazać dochody zagraniczne oraz podatek tam zapłacony. Przy obu metodach obliczeń przychód osiągnięty za granicą pomniejszamy o 30 proc. kwoty diet przysługujących z tytułu podróży służbowej za granicę, za każdy dzień pozostawania w stosunku pracy za granicą. Wysokość tych diet jest różna dla różnych krajów. Można je odnaleźć na stronie www.mpips.gov.pl w dziale poświęconym prawu pracy.