Wydatki na opłacenie przewodnika mogą odliczyć osoby niewidome I lub II grupy inwalidztwa oraz z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczone do I grupy inwalidztwa (albo osoby, które je utrzymują). Limit ulgi wynosi 2280 zł rocznie.
Koszty usług przewodnika pomniejszają dochód w zeznaniu rocznym. Fiskus ma jednak prawo skontrolować, czy zostały faktycznie poniesione. I uwaga: od 1 stycznia 2011 r. do ustawy o PIT wprowadzono obowiązek ujawnienia – na żądanie skarbówki - danych przewodnika przez osobę, która korzysta z ulgi. Musi też przedstawić inne dowody potwierdzające prawo do odliczenia.
Jak jednak podkreśla Ministerstwo Finansów w odpowiedziach na pytania Polskiego Związku Niewidomych (pisma nr DD3/8213/403/MCA/1 l/DD-556 i DD3/8213/185/MCA/12/DD-73) przepisy nie nakładają bezwzględnego obowiązku okazania umowy zawartej z przewodnikiem. Nie określają również formy oraz rodzaju tej umowy, co oznacza, że decyzję w tej sprawie podejmują sami zainteresowani.
Czy takim przewodnikiem może być osoba niepełnoletnia albo członek rodziny? Tak. Zdaniem resortu dla potrzeb stosowania ulgi nie jest istotny ani wiek przewodnika (przepisy nie wprowadzają tu żadnej cezury) ani jego stopień pokrewieństwa z osobą niewidomą. Ministerstwo zastrzegło jednak, że poza jego właściwością pozostaje ocena, czy w każdym przypadku emocjonalny oraz fizyczny rozwój małoletniego dziecka pozwala na pełnienie przez nie funkcji przewodnika osoby niepełnosprawnej.
