PIT od odszkodowania za przewlekłość: ministerstwo wbrew sądom

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie przyznał rację niesłusznie oskarżonemu, którego sprawy o odszkodowanie za bezpodstawne aresztowanie przez lata nie mógł rozstrzygnąć sąd powszechny.

Po prawomocnym wyroku uniewinniającym były już podsądny złożył pozew o odszkodowanie za niesłuszne tymczasowe aresztowanie, a w związku z przedłużającym się postępowaniem przed sądem okręgowym   wniosek o stwierdzenie jego przewlekłości.

Sąd apelacyjny stwierdził naruszenie prawa i na podstawie art. 12 ust. 4 ustawy o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki przyznał skarżącemu od Skarbu Państwa tzw. sumę pieniężną.

W związku z tym sąd okręgowy przesłał niesłusznie osadzonemu w areszcie PIT-8C (informacja o wypłaconym stypendium, o przychodach z innych źródeł oraz niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych).  Uznał bowiem, że otrzymana kwota jest przychodem otrzymującego, z którego trzeba się rozliczyć z urzędem skarbowym.

Podatnik zwrócił się z pytaniem do izby skarbowej, a ta potwierdziła stanowisko sądu okręgowego,

Charakter i sposób opodatkowania świadczenia nie wynikają z jego nazwy

Zwolnione z PIT są odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku sądowego  do wysokości określonej w tym wyroku, z pewnymi wyjątkami, nieistotnymi w tej sprawie.

Izba skarbowa uznała jednak, że suma pieniężna  przyznana na podstawie szczególnej ustawy  nie jest ani odszkodowaniem, ani zadośćuczynieniem.

– Ustawodawca dokonuje wyraźnego rozróżnienia omawianych świadczeń, a przyznanie odpowiedniej sumy pieniężnej nie wyklucza możliwości dochodzenia osobnego odszkodowania lub zadośćuczynienia w procesie cywilnym – uzasadnił organ.

Sprawa trafiła do sądu administracyjnego, a ten przychylił się do stanowiska podatnika. Sąd uznał, że o charakterze świadczenia nie przesądza sama jego nazwa, a kwota, o którą toczył się spór, miała zrekompensować negatywne przeżycia psychiczne związane z przewlekłością postępowania.

– Otrzymana przez skarżącą suma pieniężna pełni funkcję takiego zadośćuczynienia – przesądził WSA.