Koszty: brak komunikacji publicznej bez znaczenia

200 dni x 76 km x 0,8358 = 12 704,16 zł

W interpretacji z 16 kwietnia 2014 roku Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach (IBPBII/1/415-42/14/MZ) uznał, iż pracownik nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów faktycznie poniesionych wydatków na dojazd własnym samochodem do pracy, ponieważ nie zostały spełnione warunki określone w art. 22 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dlaczego? Jak wskazano w uzasadnieniu, miejsce stałego zamieszkania pracownika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a nie korzysta on ze środków transportu, o których mowa w art. 22 ust. 11 ustawy o PIT, lecz dojeżdża do pracy własnym samochodem, przysługują mu koszty uzyskania przychodu ze stosunku pracy w wysokości wynikającej z art. 22 ust. 2 pkt 3 ("Koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej: wynoszą 139 zł 06 gr miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1668 zł 72 gr, w przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się za-kład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę"). - To oznacza, że wnioskodawca nie może w ogóle odliczyć od dochodu kosztów związanych z użytkowaniem własnego samochodu w celu dojazdu do miejsca pracy – wyjaśnił organ podatkowy.

Jednocześnie wskazano, iż okoliczności, że ryczałtowe koszty uzyskania przychodu nie są w stanie pokryć kosztów związanych z dojazdem do pracy oraz nie ma możliwości skorzystania  z odliczenia kosztów dojazdu udokumentowanych imiennymi biletami miesięcznymi, z uwagi na brak komunikacji publicznej pomiędzy miejscem zamieszkania a miejscem jego zakładu pracy, pozostają w tej sprawie bez znaczenia.